Joep Eijkens

Op de Tilburgse kermis

 

 

 

Tot de meest fotogenieke evenementen van het jaar hoort voor mij nog altijd de Tilburgse kermis. Ik heb er deze keer – men had het over de 450ste editie! – weer heel wat uren rondgelopen. En zeker niet alleen op Roze Maandag. Was het geluid nog harder dan vorig jaar? Dat zou ik niet weten. Wèl dat er steeds meer hoge attracties komen en dat die steeds hoger de lucht in gaan – zelfs boven de torens van de Heuvelse kerk. (Het H. Hart-beeld moest overigens genoegen nemen met een bescheiden plaatsje achter Toontjes Ballenbar.)

Maar eerlijk gezegd let ik doorgaans minder op de diverse attracties dan op de mensen: de bezoekers vormen voor mij de hoofdattractie. Wat een mensen, wat een gezichten, wat een contrasten tussen verschillende culturen, alleen al in kledij! Je komt er ook oer-Tilburgers tegen die zich de rest van het jaar zelden of  nooit laten zien buiten de wijken waar ze wonen.

De enige attractie die ik bezocht – en met plezier – was The Presley Paranoia Freak Show van Jeroen de Leijer in de Spoorzone (waar hopelijk in de nabije toekomst wat meer kijkwerk te zien zal zijn tijdens de kermis). En verder was het veel lopen en af en toe stil staan. Een enkele keer danste ik mee – nou ja, dansen -, zoals op de Caraïbische avond en in de spiegeltent op de Nostalgische kermis. Tussen de bedrijven door speelde ik nog voor secondant van de Tilburgse schietvrouw Ria van Dijk die haar 81-jarig schietjubileum bekroonde met drie nieuwe foto-trofeeën.

Eén keer ging ik 's morgens vroeg de kermis op, nog vóór zonsopgang. De eerste mensen die ik na enige tijd tegenkwam waren jongens die onder attracties zochten naar geld. Een Pool liet me trots een armband zien die hij zo gevonden had. Een ander sleepte een grote tas mee vol flessen waar statiegeld op zat.

En zoals ik een stukje van de opbouw van de kermis vastlegde zo was ik ook van de partij toen de laatste attracties afgebroken werden. Volgend jaar weer, denk ik. Ik ben er voorlopig niet op uitgekeken.