Joep Eijkens

Mensen van Roadburn

 

 

Elk jaar als het lente wordt, strijkt al sinds twee decennia een merkwaardig volkje neer in Tilburg. Het zijn vooral mannen, menigeen voorzien van een flinke baard, en ze komen uit de hele wereld. Roadburn is hun eindbestemming, het internationale festival voor stonerrock, doom, psychedelica en avant-garde metal om het kort samen te vatten.

Ook de 21e editie was weer een groot succes, lees ik in de media. Meer dan honderd groepen traden op. Groepen met nu eens poëtische dan weer duistere namen - van Dark Buddha Rising tot Full of Hell, van Paradise Lost tot Neurosis, en van Peter Pan Speedrock tot The Skull. Zelf heb ik deze keer geen noot gehoord. Alleen maar gekeken naar en af en toe gepraat met de bezoekers in de lange wachtrijen tussen Het Patronaat en 013.

Roadburners gaan beslist niet uniform gekleed al voeren donkere kleuren en zwart wel de boventoon in hun kledij. De variëteit aan T-shirts is groot. Hoewel de daarop aangebrachte teksten en afbeeldingen bijna altijd in het teken staan van dood en verdoemenis, kijken de meeste dragers toch heel tevreden de wereld in - ze hebben er duidelijk zin in. Er lijken trouwens steeds meer vrouwen bij te zijn. (En neemt het aantal baarden niet eerder af dan toe?).

Een vriendelijke Italiaanse Bulgaar die meteen een duivelsteken maakte toen ik mijn camera op hem richtte, was in het gezelschap van een Argentijn die een jaar gespaard zei te hebben om dit festival mee te kunnen maken. "Mijn eerste buitenlandse reis, ik heb 35 uur reizen achter de rug."

Ook kreeg ik een kaartje in de hand gedrukt waarop enkel Treurwilg stond. Kennelijk een Tilburgse band. "We hopen nog eens zelf op Roadburn te staan", zei een bandlid vrolijk lachend. Nou, wat hun naam betreft, zitten ze denk ik in elk geval alvast goed. En de tekst die ik even later op de website van hardrockcafé Little Devil vind, liegt er ook niet om:


From the depressive depths of Tilburg comes Treurwilg. A massive two-guitar attack of sadness, with haunting soundscapes and rumbling vocals, destined to drag even the happiest soul down to hell. Treurwilg is here to remind you that the world is not a happy place.

Treurwilg op Roadburn 2017? Wie weet.