Joep Eijkens

Jan van Noorwegen (1936-2022), een  dierbare Tilburgse pastoor

 

 

 

We hadden op het Tilburgse St. Odulphuslyceum in de jaren zestig minstens drie godsdienstleraren. Van twee van hen heb ik nog herinneringen: meneer Martin en Jan van Noorwegen. Martin was dacht ik minder geliefd als Van Noorwegen. Zijn bijnaam was 'Kuntje'. Eén keer kwam ik in aanvaring met hem toen hij me tijdens de les betrapte op het tekenen van het oog van God – en dan niet met de gebruikelijke tekst 'God ziet alles' maar met 'God ziet scheel' – puberhumor. Eigenlijk had ik, achteraf gezien, met de man te doen. Maar ik geloof dat hij uiteindelijk goed terecht gekomen is als pastoor in een of ander Brabants dorpje.

Jan van Noorwegen verloor ik niet uit het oog. Toen ik in 1980 bij het Nieuwsblad van het Zuiden kwam te werken was hij kapelaan van de Heuvelse kerk, ook wel Sint Jozefkerk genoemd. Vier jaat later volgde hij pastoor F. van Miert op. Hij werd een geliefde zielenherder die regelmatig van zich deed spreken en de publiciteit bepaald niet schuwde. Voor diverse stukken en stukjes in de krant heb ik hem in de loop der jaren gesproken. Wat me vooral is bijgebleven was een aantrekkelijke combinatie van conservatieve standpunten en open staan voor nieuwe ontwikkelingen en mogelijkheden, daarbij gevoed door een groot gevoel voor humor. Wat een geluk dat hij kort voor zijn dood op 4 maart j.l. nog te horen kreeg dat 'zijn' kerk niet gesloten hoefde te worden – nu kon hij met een gerust hart sterven.

Op 11 maart vond de uitvaart plaats met de Bossche hulpbisschop Rob Mutsaerts als voorganger. Leden van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem, waarvan Van Noorwegen commandeur was, begeleidden met hun edelvrouwen de kist naar het altaar. Het werd een mis met diverse heren en met zang van het Heuvels koor. Spraken uit de woorden van de hulpbisschop warme vrienschap en grote waardering voor de overledene, ook de toespraak van ridder Jos Widdershoven getuigde daarvan ten volle. Tientallen jaren lang was hij cardioloog van Van Noorwegen die hij omschreef als 'een markante, innemende, wijze pastoor, vol van genade' alsook 'een dierbare patiënt, een inspirerend geestelijk vader en bovenal een goede vriend'.

De begrafenis op het kerkhof aan de Sint Jozefstraat geschiedde in aanwezigheid van de familie.

                                                                          

 

                                                                               

Jan van Noorwegen heeft zijn laatste rustplaats gevonden op een rustig plekje en bevindt zich in goed gezelschap. Links van hem ligt pastoor A. Vissers van de (al lang geleden opgeheven) parochie van O.L.Vrouw van Lourdes – een zeer geliefd bedevaartsoord voor de overledene – , rechts zijn voorganger Van Miert. Als kapelaan kaartte Van Noorwegen graag met zijn pastoor wiens laatste woord 'Schoppenaas' zou zijn geweest. Wie weet dat de twee inmiddels weer zitten te kaarten in de hemel....

 

   

                                                                     

In de zomer van 2014 heb ik Jan van Noorwegen gefotografeerd in zijn kerk en prachtige, 18e eeuwse pastorie. Hieronder enkele foto's. Op één ervan staat hij voor een kruisbeeld dat vanwege zijn nogal bloederig realisme niet bij iedere parochiaan in de smaak viel.

De laatste foto maakte ik afgelopen zomer toen ik de pastoor, zoals wel vaker, tegenkwam in z'n scootmobiel, rijdend door zijn parochiegebied. Hoe het met hem ging? Och ja, hij mankeerde van alles 'maar ik mag niet klagen'. En weg reed hij in zijn felgekleurde trainingspak.