Het verhaal van de tijdspiraal

Ik hoop dat veel mensen de betekenis van ‘de tijdspiraal’ intussen begrepen hebben. De tijd die zich herhaalt, maar toch ook weer net niet. De keus die ieder mens heeft. De tussen goed en kwaad, in feite tussen kiezen voor het leven of voor de dood.

Maar waarom die tijdspiraal midden in de nacht in bomen hangen, anonieme emails verzenden?

Het gemakkelijkste eerst.

Ik heb een boek geschreven over Jan Claesen de trompetter.

In tijdspiraal-emails is het verhaal van dit het boek omgezet in een gedicht met twintig verzen.

Maar waarom dan? Dit is niet in één reden te vatten.

Het is begonnen met een gedachte in mijn hoofd, welke daarna is uitgegroeit tot het gevonden concept.

Nadat het boek af was heb ik eens in de Aktuael* geopperd om een jaarlijks terugkerende Jan Claesendag te houden in Andel.                                                 ( *= Dorpskrant Andel)

Dit idee werd opgepikt door Ria van Dooren van de stichting Trema. Ook de gemeente Woudrichem vond het een mooi idee.

Hieruit is het eerste Jan Klaassen Poppenkastfestival ontstaan dat zaterdagmiddag 12 juni 2004 zal plaatshebben in Andel.

 

Nu was eerst de planning dat boek en Poppenkastfestival al in 2003 het levenslicht zouden zien.

Toen dit uitgesteld werd had ik veel tijd om iets moois te bedenken.

Ik wist nog hoe rond 1980 het beeldje van Jan Claesen in Woudrichem tot twee of driemaal toe werd ontvoerd in de nieuwjaarsnacht.

Geheimzinnige brieven van de daders, die zichzelf ‘Tribunaal 80’noemden verschenen in de kranten. Geweldige actie was dat. Tot in de landelijke pers werd er over geschreven.

 

Verder ben ik graag een beetje kunstzinnig bezig, zo kwam ik op het idee van een tijdspiraal.

Na veel schetsen en denken  kwam ik op de vormen die nu in de bomen hangen.

Mijn eisen waren divers. Zo moesten de vormen het thema duidelijk kunnen maken, maar mensen ook aan het denken zetten. Ik zou ze snel moeten kunnen bevestigen omdat ik niet gezien wilde worden. Verder was ik ook niet van plan er kapitalen aan te besteden en moesten ze vrij simpel te maken zijn. Ook moesten ze langere tijd blijven hangen en flink in het oog lopen.

Eerst wilde ik ze gewoon op willekeurige plaatsen hangen maar toen kwam het idee om de spiraalvorm ook in de plattegrond in de emails door te zetten.

Ik ben wel benieuwd of alle ontvangers ervan hebben gezien dat steeds de plaats van de betreffende tijdspiraal vanaf de kaart was af te lezen, Juist, door een klein spiraaltje.

Nadat de datum van het poppenkastfestival en de presentatie van mijn boek waren vastgesteld op 12 juni 2004 ben ik terug gaan tellen en leek het me mooi om mijn actie ook in de nieuwjaarsnacht te starten.

Ik heb lang getwijfeld of ik niet beter 2 januari zou kiezen omdat de mensen dan vast eerder te bed zouden gaan.

Uiteindelijk reed ik toch rond een uurtje of half zeven ’s morgens met bonzend hart naar de Romboutstoren.

Het was koud, maar ik had m’n werkhandschoenen aan. Het speciaal gemaakte, zwart geverfde trapje haalde ik snel uit de auto, de rugzak met schroeven, ijzerdraad, hamer, tang etc. hing ik over m’n schouder en zo sloop ik door het piepende gietijzeren hek de oude begraafplaats op.

Dagen vantevoren had ik de juiste boom, de juiste tak bepaald. Precies in het licht van de schijnwerpers op de toren, flink hoog, maar niet zo hoog dat hij in de lente onder de bladeren zou verdwijnen. Door een paar flinke takken kon ik snel omhoog.

Zou ik de schroeven erin draaien, of slaan?

Slaan maar, zo bedacht ik me, in de nieuwjaarsnacht kijkt niemand op van een paar klappen.

Vanuit mijn hoge positie zag ik plots een fietser naderen in de Hoofdgraaf.

Het is te laat om me te laten zakken, dus ik hou me stil en klein achter de dikke stam.

Even later schiet ik weer terug naar mijn auto bij de voormalige huishoudschool.

Bijna vergeet ik mijn handschoen op straat naast de auto.

En zo hangt tijdspiraal nummer 1.

Meteen de email maar versturen naar de vantevoren bepaalde adressen.

En zo gaat het week na week tot het mensen op begint te vallen en erover beginnen te praten.

Thuis willen Aria en de kinderen er niets mee te maken hebben en we spreken af dat ze gewoon van niets weten. En dat is ook bijna zo.

En zo groeit de mythe van de tijdspiraal.

Krantenartikelen, radio, t.v.-aandacht.

Het moeilijkste zijn echter de rechtstreekse vragen van vrienden en bekenden, of ik die dingen heb opgehangen.

Nogmaals mijn excuses voor alle hele en halve leugens hierover.

Maar, zeg nu zelf, als ik even had getwijfeld en mijn rol niet goed had gespeeld was de lol al na een week of vijf over geweest. Waren dit nu leugens om bestwil?

Sorry hiervoor, nogmaals.

 

De blunder

O, nee…. Kreun ik op een vrijdagavond ergens in februari nadat ik de verzendtoets zojuist heb ingedrukt.

Ik heb een tijdspiraalgedicht verzonden met mijn eigen naam als afzender.

Stom, stom, stom………….

Meteen hierna verstuur ik een gedicht, zogenaamd namens de echte tijdspiraal, dat er een of andere lapzwans zijn naam misbruikt en valse emails rondstuurt en dat de echte tijdspiraal daarom zijn emailaccount (naam) wijzigt in tijdspiraal2004.

Ook daarover heb ik vraagtekens hoeveel mensen mij op dat moment door hadden.

 

De tijd en de spiralen gaat voorbij.

Ik besef dat het misschien een beetje eentonig gaat worden met steeds hetzelfde plattegrondje van het land van Heusden en Altena. Ook moet ik nog een logische overgang zien te vinden van de tijdspiraal naar het boek van Jan Claesen.

Na weer wat denken ontdek ik dat 12 juni, de dag van de boekpresentatie, zes dagen na D-Day is. En dat het op de zesde van de zesde precies zestig jaar geleden is dat de invasie in Normandië plaatsvond.

Langzaam draaide ik in de volgende weken de tijdspiralen zodat ze de vorm kregen van het cijfer 6. En de kaart is steeds van een groter gebied.

Het getal zes, staat voor het onvolmaakte, dus dit sloot precies aan bij de rode draad in mijn boek en in de tijdspiralen. De zes is de rode blok. Het kwade, de plaats waar bloed vloeit.

De geschiedenis die zich herhaalt, maar net niet helemaal.

Jan Claesen wordt in het boek onschuldig vermoord, en hoevelen na hem ook niet, op de stranden van Omaha beach, in Kosovo of het WTC gebouw op 11 september.

 

Vanmorgen tijdens de wandeling naar de D-Day tijdspiraal over de stranden van Waal en Maas waarbij ik mijn identiteit heb bekendgemaakt, hebben we met de aanwezige mensen hier bij stil gestaan. Maar ook bij de witte blokken, het goede. De mens is immers ook in staat hulpacties te organiseren voor de medemens.

Onder trompetgeschal van een spontane dame is de laatste tijdspiraal weer uit de boom gehaald, op de plaats waar twee rivieren elkaar ontmoeten en samen verder gaan als voorbeeld voor de domme mensheid.

 

Hoe nu verder?

Hieronder staan de laatste twee gedichten.

En eindelijk zijn jullie nu eens aan zet.

Succes.

Zegt het voort, zegt het voort.

 

 

24      

Zes dagen na D-Day: Haal alle tijdspiralen uit de bomen

Onderzoek ze gedegen en ontdek het raadsel ervan

Breng ze mee, als allen bij Romboutstoren samen komen

En dan rijk worden, je hoort daar hoe dat kan

 

25           

Excuses, zeer welgemeend voor iedere leugen

Omtrent mijn betrokkenheid bij tijdspiraal

Eindelijk de waarheid, het zal u wellicht verheugen

‘k hoop dat ik nu niet in uw achting daal

 

Met vriendelijke groet
Henk van Noorloos, Clematis 9 4281 LX Andel

0183 4430 68

email: h.van.noorloos@hccnet.nl

 

PS.

Kom volgende week zaterdag 12 juni 13.00 uur allemaal naar de Romboutstoren in Andel.

Luister daar naar het verhaal van Jan Claesen.

Kom kijken als de tijdspiralen hun laatste geheim prijsgeven.

Kom meteen kijken naar de onthulling van het schilderij ‘De tijdspiraal’

En, koop allemaal het boek