De
eerste keer dat ik Parijs bezocht zal ongeveer in 1972 geweest zijn. Op de
terugreis uit Normandië dreef mijn moeder eindelijk haar zin eens door.
Zij moest en zou een dag naar Parijs. Mijn vader die meestal de gehele
vakanties plande, was geen man voor de grote stad. Hij zou die dag op de
camping van Rambouillet blijven, en mijn moeder, broer Leo, schoonzus
Yvonne en ik gingen met de trein naar Parijs. Nou dat werd een dagje wel.
Japanners kunnen er iets van, mijn moeder ook. In een dag tijd hebben we
alle highlights van de stad bekeken. Van deze situatie moest tot het uiterste
geprofiteerd worden. De Hallen, de Eiffeltoren, de Sacre Coeur, de Notre
Dame, De Arc du Triomphe en ga maar door. En dat allemaal op een dag! Maar
vreemd genoeg maakt op mij uitzonderlijk veel indruk die ene toren. Die
toren zonder kerk. De Tour St. Jacques die midden in het centrum
eenzaam staat te wezen, ontheemd en losgereten van haar kerk. Waarom nou
net die toren zo'n grote indruk maakte weet ik ook niet, maar ik denk wel
dat mijn latere fascinatie voor eenzame kerktorens hier ten grondslag aan
ligt. In januari 2005 was ik voor de laatste keer in Parijs en nam mij
voor deze toren nog eens te bekijken. Nou dat moet ik weer treffen. Onderstaand ziet u
de foto's die ik van de Tour St. Jacques
heb kunnen maken. Het lijkt meer op een project van Christo.
Gelukkig
kon de kort daarop door Ed Schilders gestuurde prent van de tour in haar
volle glorie iets goedmaken.
Toen
ik later in Brabant verzeild raakte, merkte ik dat ook hier verschillende
eenzame kerktorens te vinden zijn. Natuurlijk niet zulke imposante als die
in Parijs, maar ze konden mij wel boeien. Door het uitpluizen van
verschillende boeken over Brabant kon ik een redelijk overzicht
samenstellen van de eenzame kerktorens in onze provincie. Ik heb
geprobeerd volledig te zijn, maar houd mij natuurlijk aanbevolen voor
aanvullende tips.
Han
van Meegeren
