Dat wit gebit van hem stak bijna door zijn bovenlip

En toch stond hij hardop te klappertanden van ellende

Niet om de kneuzingen die hij juist opliep in die slip

Op de Passage du Bois, maar omdat hij iets onderkende

Een jaar tevoren eindigt hij nog op de vijfde plek

Waardoor de kenners hem dit jaar een ereplaats beloven

Maar dat vertrouwen hangt hem als een steenblok om de nek

Hij voelt dat altijd iets hem van zijn kansen zal beroven

Hij heeft een leeuwenhart maar dat is wel een beetje klein

Hij demarreert bergop maar is toch zelden eerste binnen

En nu dan weer die val, hij schudt het hoofd, verbijt de pijn,

Klimt op zijn fiets en weet dat hij de Ronde nooit zal winnen.