De kasteelruïne van Asten-Heusden

 

In de zomermaanden ontsluit het normaal voor de toeristische bezoeker gesloten kasteelcomplex van de kasteelruïne van Asten-Heusden haar deuren.
Elke donderdagavond geeft een van de bewoners een rondleiding door het kasteel, vertelt de geschiedenis van het kasteel, en laat de bezoekers zien hoe moeilijk het is om een ruïne in stand te houden.
Dat vergt meer onderhoud dan je zo zou denken.
Op de bewuste donderdagavond deed de natuur met de rondleiding mee, want om het geheel wat meer sfeer te geven trakteerde Moeder Natuur ons op een onweerbui die er mocht wezen. De eerste bliksemschicht zorgde ervoor dat de stoppen doorsloegen en de daaropvolgende stortbui vergde het uiterste van onze gids, die nu wel een heel lang verhaal moest houden in het poortgebouw.

 
Poortgebouw

Het poortgebouw is een van de oudste gedeeltes van het kasteel. Het stamt uit de 15de eeuw en is gebouwd door Goosen van Berkel, en is waarschijnlijk gebouwd op oudere fundamenten.
Bij binnenkomst zie je links en rechts huizen, die vroeger de boerderij vormde van het kasteel. Hier wonen nu de huidige bewoners, de Stichting Behoud Kasteelerfgoed Asten.
Zij beheren en onderhouden het kasteel.
Loop je dan rechtdoor over een brug, onder de Meibloesemboom (op zich al een monument), dan zie het kasteel in haar volle glorie liggen.


Het kasteel

Je ziet dan ook gelijk een van de resultaten van de stichting, hier onder zie de gerestaureerde deuropeningen, van waarschijnlijk een keuken of kelder.

 

 

 

Daarna gingen we onder een fikse regenbui het kasteel in. De bliksem lichtte de donkere ruimte af en toe op, de donder maakte het de spreker bijna onmogelijk zich verstaanbaar te maken. De regen deed dat eveneens.
We zagen kelders, die niet te fotograferen waren vanwege de donkerte, we zagen resten van kamers, een ridderzaal en andere ruimten.


De ridderzaal.

Weer buiten gekomen, waar het weer ook opklaarde, zagen we nog meer van de mooie ruïne.
De stichting Kasteelerfgoed Asten wilde in eerste instantie het kasteel in de oude staat terugbrengen, maar kreeg geen toestemming van monumentenzorg omdat er zoveel aan het gebouw vertimmerd zou moeten worden dat er gerust van nieuwbouw gesproken kon worden.
Het lijkt mij een goede beslissing, want de ruïne heeft nu zoveel charme.


Nog een inkijkje.


Het bordes.


De voorkant van het kasteel met de weelderige klimopbegroeiing, die het kasteel verstrekt, maar ook verzwakt. De wortels zorgen voor een stevigere muur, maar als de bladeren nat zijn van de regens weegt de klimop zo zwaar dat het een last wordt.

 
De klimop.

Ans Rooijakkers