Ik koom uit 'n dörpke in't midden van Brabant

't is op de laandkaort haost nie mir te zien

toch wonen er meensen, 'n goei vèèf, zes duuzend

da's meer dan da gullie gedaocht had misschien.

De naom van m'n dörpke zulde ok wel nie kennen

toch is 't er een da ge iederen daag ziet

want ge kent toch ons duinen waor veul vremde komen,

nouw witte da ons dörpke Udenhout hiet.

Ge vraogt of 't groot is, nou da valt niet tegen

as ge 't rondloopt, ge zud'er 'nen daag over doen.

Toen ik klein waar heb ik 't duk afgelopen

mar ik zeg oe 't schilt veul of ge't nouw doet of toen.

We hebben vier straoten, daor kunnen we't mee stellen

de naomen allee, die ken'k nie zo nauw

mar as we 'nen vremde de weg uit gaon duien

dan schudden we naomen bij de vleet uit de mouw.

Ik kwaam op 'nen keer van de Zaandkaant gereje

op 'n fiets, zoas ge ze nergens mir ziet,

meej slèèk aon de speeken en vlaoi aon de velling

zo een van hard trappen en nog nie opschiet.

Ik docht nouw ik toch de Kappesienen veurbij ben

kan ik hendig es rusten op 't Gommelen, nie?

stèrk as een van die goej bruine paoters

kan zien of m'n glaoske nouw bruin of wit zie.

Mar krek da'k m'n been over 't zaoltje woj lichten

heur ik plots van aachter 'n vervaorlijk geluid

't waar wir zo'n sleej van unnen rèèke uit't Noorden

ze remde en stopte en hij kwaamp eruit.

Meej 'n stem veul rèèker dan de mèn of de jullie

begos ie ineens: "Goede avond, pardon,

zeg kunt u me wijzen de weg naar de duinen".

't'Is eerlijk, mar ik kos 'm mar amper verstaon.

Ik gauw in m'n harses 'n stafkaort aon't schetsen

en zee "Jaozeker, mar d'r zèn er zoveul

ge kunt over 't Endeke, 't Törp, de Schoorstraot

en dan langs da veldje waor ik lapbònen teul".

"Ge kunt ok langs de Kroleik, d'n Jaoger, d'n Duinwal

dan komde bij Kruijssen, ge wit wel 't hotel

daor ziede 'nnen hillenhoop sleejen parkeren

en verder affijn nou dan vende ge't wel."

Mar wilde veur dè'ge in d'n duin bent gekomen

genieten van al wa ons döprke oe biedt

dan motte hier afslaon, over 't Winkel naor't Hooghout

toeda'ge in de verte 'n stel schòrstenen ziet.

Dan rijde mar deur d'n Braobersen Hoek in

Ge komt in D'n Zestien daor houde rèchtsaon

Ge volgt daor d'n kèrspoor, da kunde nie missen

Dan komde vaneiges in de Haoresebaon.

Die rijde mar aaf toe ge komt bij d'n Oven

daor ziede op 'nen afstaand ons nieuwe station,

da is wel de moeite wert da te bekijken

veural da beruchte Unents perron.

Dan bende al gauw in ons hoofdstraot gekomen,

ge mot efkes waochten, de boms die zèn dicht

dan rèjde naor 't kruispunt, passeer daor 't raodhuis

dan ziede de kerk en 't sint-Petrusgesticht.

Mar die moette stillekes links laoten liggen

ge mot langs't Vincentius, da hil groot gesticht

daorachter 't kastiltje "De Strijdhoef" zo hiet 't

en dan hedde daor links nog diejen hiil lange sticht.

Dan rèjde mar deur toe Joske Verhoeven,

ge wit wel da huis mee daor veur diejen tuin,

die heej veur z'n heg 'n hiil groote plaot staon

die wèijst oe de weg naor hotel Bos en Duin.

Ik mènde toen da'k munnen plattegrond afhaaj,

mar ik haj nie gedaocht aon Klein Dùtslaand, d'n Braand

ut Boerenverdriet en de Kuil en de Mortel

die heuren toch ôk bij ut Unentse laand.

't Broek, de Vèèf huis en de Gruis schón vergeten

mar ik daocht, da is veur 'nnen volgende keer.

De moter start aon, hij stekt zunnen pèèl uit

en nao efkes ik zaag ut ding nerreges meer.

Veul meensen die denken: d'n Unent, 'n dörpke

wa straoten 'n kerkske meej rontelom wa huis,

mar ge he't nauw gezien dè 't lang nie zo mis is;

kom gauw naor ons Keejke die waocht op men thuis.

En wil 't geval da'ge't nog niet zut weten

dan zèdde toch sufferds van de bovenste plank.

Zo'n dörpke da moes niemes kunnen vergeten,

bewaor dees herinnering, 't stemt oe tot dank.