CuBra

Lodewijk van den Bredevoort
verhalen in het dialect van Tilburg

 

uit de bundels

 

Kosset den  brèùne eigeluk wel trekken? (1 & 2)

Jeugdherinneringen van een gewone volksjongen  

 

In 2006 en 2007 publiceerde Lodewijk van den Bredevoort (pseudoniem van Jo van Tilborg) zijn herinneringen in twee boeken, in het Tilburgs dialect. Uit beide werken publiceert CuBra enige gedichten en verhalen.


IN MEMORIAM

Op 13 september 2011 is Jo van Tilborg onverwachts overleden tijdens zijn vakantie in Ierland. Op zaterdag 24 september vond zijn crematie plaats in Tilburg. Jo van Tilborg is 77 jaar geworden.

- Een column bij het overlijden van Jo van Tilborg door Ed Schilders

 

Gedicht: Indoctrinatie

Nie wille leere...

Veul blééf zôo et waar

Gedicht: Tilburgs

Lang en saai

Hoe et eigeluk zô gekomen is


Over de auteur

Lodewijk van den Bredevoort is de schrijversnaam van Jo van Tilborg. Hij schrijft:

"Ik ben geboren 27 maart 1934. Lagere school, ULO niet afgemaakt wegens ziekte T.B. verloren jaar. Gaan werken als loopjongen na een half jaar leerling-handzetter Nieuwe Tilburgse Courant. Diploma letterzetter, machinezetter, leermeester machinezetten. 3 jaar gewestelijke sociale school (avondcursus) mocht van thuis niet naar A.C. de Bruijninstituut in Doorn.

Ze konden mijn weekgeld niet missen. Ik heb gewerkt bij Gianotten, Dagblad De Stem, Drukkerij Bergmans, weer Nieuwe Tilburgse Courant, Drukkerij De Hilverbode (mocht de zaak op termijn overnemen). De Stem, als machinezetter. Het Nieuwsblad van het Zuiden als voorman zetterij. In Best (fusie) voorman pagina-opmaak en 22 jaar lang  nacorrector, iemand die de correctoren corrigeerde. In de vut heb ik nog twee havocertificaten Duits en Engels behaald. Ik heb 13 jaar als bariton gezongen bij La Renaissance. Jarenlang het tweemaandelijkse orgaan verzorgd en voorgedragen op Ceciliafeesten. Toen ik op een keer op de moderne toer ging en dacht ik ga eens op de seksuele toer, werd mij dat niet in dank afgenomen en mij voor het leven optreden voor het koor ontzegd. Ik heb toen bedankt en kreeg ik tijd vrij om mijn levensverhaal op papier te zetten, met enig succes kan ik wel zeggen. Er is de laatste tijd ontzettend veel gebeurd. Mijn vrouw is jarenlang hulpbehoevend geweest en toch nog in een verpleeghuis gestorven enkele maanden geleden. Het is veel meer geworden dan 100 woorden, en ik ben nog lang niet uitverteld."