Leo Heerkens - Toemaot
Redactie: Ben van de Pol

Gedichten uit De Mus

Inhoud

Mijn taol

't Ontstaon en vergaon van de wereld

Herinnering

Slaoplieke

Den smid

Noemerke tien bij Pietjes

Kendermond

Palestrina in de St. Jan

Begraoffenis

Melodieke

 

 

MIJN TAOL (Leo Heerkens)

 

'k Heur ze geere, mijn taol,

as ze nuchter en kaol

komt gerold uit 'nen brabantse mond,

dan klinkt ze soms vol

as 'n sonate in mol

van Beethoven, kerngezond.

 

Soms springt ze, mijn taol,

as 'nen kaaischeut van staol

op den tegelen vloer in den gang;

dan weer zingt ze zo schoon

en zuiver van toon

as merelzang helder en lang.

 

'k Heur ze geere, mijn taol,

ok al lijkt ze mar kaol,

de taol die ons moederke zong,

toen ze wiegde in slaop

heuren kleinsten knaop,

in die wieg waor dè kruisken in hong.

 

 

'T ONTSTAON EN VERGAON

VAN DE WERELD (Leo Heerkens)

 

't Wereldbölleke

draait as 'n tölleke

op et mollig poeleke van den Heer;

't kiendje Jesus zong eens 'ne keer:

"ölleke,

bölleke,

riebe-zölleke,

ölleke,

bölleke,

tölleke,

draai!"

 

't Wereldbölleke

draait as 'n tölleke

op et mollig poeleke van den Heer;

't kiendje Jesus zingt eens 'ne keer:

"öpke,

döpke,

boterstöpke,

öpke,

döpke,

knöpke,

stop!"

 

 

HERINNERING (Leo Heerkens)

 

Och, kender, akkoe zo lekker zie speulen,

aachter et huis in et gras,

dan denk ik terug aon die zaolige daogen

toen 'k zelf nog zo'n peuterke was.

 

Veur mijn zijn die zaolige daogen vergaon,

komen ok noot meer weerom;

'k moet naa veur ullie uit werreke gaon

en 'k ploeter m'n eigen haost krom.

 

Toe, kender, ravot er mar raok in ons waai,

g'het naa nog efkes den tijd,

't is naa veur ullie nog volop Maai,

ravot tot ge grooter zijt.

 

Ooooch, kender, ik zie oe zo geere daor speulen,

aachter het huis in et gras,

'k denk dan terug aon die zaolige daoge,

toen 'k zelf nog zo'n peuterke was.

 

 

SLAOPLIEKE (Leo Heerkens)

 

Menneke, gao toch 's lekkerkes slaope,

gunt er oew moederken evekes rust,

lieveke, toe naa, ik moet er van gaope,

'k heb oe al dik zat slaopwel gekust.

 

Heurde 't nie, menneke, teegen de ruite?

't Doet er den boeman, die is er zo kaod!

Lieveke, dik van oew pap mee beschuite,

toe naa, gao slaopen, et is al zo laot!

 

Menneke, moeder wordt muug van et wiege,

't kersken is haost uit den blaoker gebraand;

gao naa mar gaa mee oew engeltjes vliege,

toedoen oew eugkes, dan slaopte al... bekaant.

 

Doewerie-doewerie-doweriedieje,

moederke leet er oew dekentjes goed,

doewerie-doewerie-doeweriedieje,

slaop naa mar zuutjes, onschuldigen bloed.

 

 

DEN SMID (Leo Heerkens)

 

Daor was er eens 'nen smid,

'nen stoeren boerensmid,

die zwaaide mee 'nen zwing-zwang-zwong

den haomer op den ping-pang-pong,

den stoeren boerensmid.

 

Den smid die had 'n vrouw,

'n struise knappe vrouw,

mee wangen as 'n bellefleur

mee klaore oogen, blauw van kleur,

'n struise, knappe vrouw.

 

Er kwaam ok eenen heer,

'nen heelen sjieke meneer,

en 't vrouwke stond al in de deur

en 't wou ermee den heer van deur,

dieën heelen sjieke meneer.

 

Mar den smid die ha' 'nen wil,

'nen ijzersterken wil,

hij greep z'n vrouw en lee ze 'n keer

op 't aombeeld in z'n smisse neer......

'nen ijzersterken wil......

 

Wè dee dieën sjieken heer?

dieën kaolen, sjieke meneer?

die vloog er as 'nen haos van deur

en noot meer kwaam ie aon de deur,

dieën kaolen, sjieke meneer.

 

Z'n struise, knappe vrouw,

de smid genaas ze gauw,

hij zwaaide mee 'nen zwing-zwang-zwong

den haomer op den ping-pang-pong,

de smid genaas ze gauw!

 

 

NOEMERKE TIEN BIJ PIETJES (Leo Heerkens)

 

De wieg stao op zulder vlak onder et dak,

fiedoederiedie,

fiedoederiedoe,

ze raokt al kadukelijk kriekerdekrak,

fiedoederie,

doederiedoe.

 

Hoe kort hee et wiegeske daor mar gestaon!

fiedoederiedie,

fiedoederiedoe,

Hoe dikkels haolden ze 't daor al vandaon!

fiedoederie,

doederiedoe.

 

"Zeg Piet, is ons wieg al gerepareerd?"

fiedoederiedie,

fiedoederiedoe,

"Z'is rot, vrouw, - ik heb et genog geprebeerd!

fiedoederie,

doederiedoe.

 

"Mar hoe 'k ok timmer en hoe ik et vat,

fiedoederiedie,

fiedoederiedoe,

het wiegeske waggelt en kraokt as 'n krat!"

fiedoederie,

doederiedoe.

 

Ineens vloog den ooievaar over et hek,

fiedoederiedie,

fiedoederiedoe,

mee noemerke tien in 'n pak aon z'nen bek,

fiedoederie,

doederiedoe.

 

Van erremoei kocht ik, ocherm, op den pof,

fiedoederiedie,

fiedoederiedoe,

'n heel schoon nuuw wiegske, dè was m'eenen bof!

fiedoederie,

doederiedoe.

 

Naa hebbe 'm ons hummeltje, noemerke tien,

fiedoederiedie,

fiedoederiedoe,

de naom kunde raoien, - 't zal hieten: Mar-tien!

fiedoederie,

doederiedoe.

 

 

KENDERMOND (Leo Heerkens)

 

Deur 'n scheur van blauwzij azuur,

tuurt daor de maon in et aovond-uur.

 

'k Zit op de baank veur et huis wè te dutte

en onze kleine speult aachter de schuur.

 

'k Vuul me dan zacht aon m'n kleere getrokke,

'k doezelde krek, 'k was er haost van verschrokke.

 

"Pappie," - zoo zee-g-et, - en wijst dan naor bove,

"Pappie," - zoo zee-g-et, - "kijk daor 'ns: 'n seur!"

 

"Pappie," - zoo vraogt et, en et tuurt naor et maontje,

"Pappie, kijkt dáór 's Lievenheerke soms deur?"

 

 

PALESTRINA IN DE ST. JAN (Leo Heerkens)

 

Honderdduuzend klarinette,

cello's, bassen en trompetten,

engelestemmen, örgeltoone

komen oe daor tegenstroome,

komen op oe toe gevloge,

klimme langs de raanke boge,

zwengelen in gothieken stijl

naor den hemel in alderijl.

 

Sprankelende klaankfonteine,

kenderstemmekes, puure, reine,

mannetoone, zwaor' sonoore,

prachttenoore "en furore",

kendersnuutjes,

kendervuutjes,

superpliekes

zinge liekes...

man, och man, wè-d-is dè fijn!

zugget in den hemel nóg schoonder zijn?!

 

 

BEGRAOFFENIS (Leo Heerkens)

 

Luikes stapt de zwarte stoet

deur de vieze natte straote,

waor in 't deurgat vrouwkes praote

van ons moederke... niks as goed.

 

Peerde-hoeve ploffe neer

op de ronde harde kaaie...

traonen schreuw ik tussenbaaie,

iedere plof die doe me zeer.

 

Naor et kerkhof, voet veur voet,

gaon me deur de stille straote,

waor de vrouwkes over oe praote,

moederke, alleen mar goed.

 

 

MELODIEKE (Leo Heerkens)

 

Ik heur 'n melodieke,

'n melodieke fijn,

dè moet 'n melodieke

uit mijn kenderjaore zijn!

 

Ik zie 'n proper wiegske,

'n kruiske van ivoor,

ik heur et melodieke

heel zuutjes aon m'n oor.

 

Ons moederke daorbove

zong eens die melodie,

die tijd is al lang vervloge

mar 't melodieke nie......