Naarus


Brieven van 'n oud Tilburger

Geaachte Tilburgers,

In de vlee week, zèk op rès gewist mee den ootobus. Aanderhalf uur hèk er in gezete, en ’t gonk goed naovenaant dè dè tegesworrig zoo mar aorige mesiene zèn mee die ketels er aon. De chaufeurs motte tegesworrig ok van alle merten thuis zèn; as aopen klaoveren ze tege die ketels omhoog mee innen zak houtere blokken; dan wè gehoem en innen kwak rook en rrrt daor gaotie wier.
Toen ik zoo in wèltje gezete ha gonk ik zonnen rit aon ’t vergelèke mee innen dito bij uilie en ’t viel awir in uilie veurdeel uit.
De bussen zèn praachtig, veul reclaome plotjes tegen de ruite, veul meensen er in mar gin man doeter méér z’n bakkes ope dan ie hard mot. Toen ik in dè plotske m’n zaoke afgedaon ha, gonk ik wir gaauw nor de bus en ‘k trof ut nog krek, want ze zaat al gèfkes vol, mar ‘k ha nog in plotske. Mee dèk instapte zin d’r in paor tege mèn “Houw zee” ik zi “goeie dag saome” en ik docht in m’n eige: Neeë manne: op zee zulde men nie gemak snappe.
Op dè punt zèk naa krèk onze vadder zaoliger die was ok nie veur nattighei, die zi aaltij: “ ‘k Zit liever mee in koai kèr in de haai as mee in goei schip op zee”.
Toen ter zoo verders niks meer gezee wier gonk ik mar wir aon ’t mediteere en ’t vergelijke, en onwillekeurig gonge mèn gedaachte nor de irste Tilburgse bus van Tiesjes: dè was in stabiel vehikel. Gin ondernemender mènneke  hèk oot gekend as dè Tiesje. Die bus hattie ok himmel zelf gemokt, en ze ree fèn al daoverden ut dan in bietje mar dè kwaam omdèt er massieve kesjoeé baande aan zate, die al veul geleeë han. Mar de meense kropen er ma wè gère in, en d’r was vertier en plezier in die bus van Tiesjes. ‘k Vergeet zè lève nie, dèk ok is op innen gewonen dag mee Tiesjes bus nor ’t Gurke ree, enkel vanwege de nuuwighei van dè geval.  Aan den overweg die netuurlijk toe was, wier er gestopt en daor kwaamp me in geweldig zwaorwichtig vrammes aongehold, belaoie as innen muilezel, en dè geval wier mee vereende kraachte nor binne geheese. Toen ze goed en wel zaat mee hil d’r begozzie op en over d’r hene, ontdekte ze in kennis, en daor ontplooide zich in gesprek om oe lipkes van af te lekke. “Kèk Jaans, ok is nor de stad gewist, en dan nog wel mee de bus?” “Jè meens”,  zi Jaans, “waor zodde naa aanders nog mee rije as mee zon fène nuuwe bus, as ge zo gère rijdt?” “Wegge zegt” zi daander, “rijde gij toch ok zo gère, ik ok Jaans, mèn kunne ze neggerans beter op tracteere, rije dè is ’t liefst we’k doe, en ’t kan me nie schille waor dèk mee rij, as ’t mar daovert onder m’n gewitwel”. Daornao wiere de inkoope behaandeld compleet twee rijende reklaome zuile vur de zaoke waor ze te winkel ware gewist.
Dès hil wè plesaanter as hier, hier kunde tege artistieke reclaome plotjes zitte te koekeloere en leze waor dèt dees en geen te koop is.
Ons Taante Bet zaoliger, die kos dè ok aaltij zo smaokelijk vertelle van zo’n ontmoeting diese is in de tram ha meegemokt, lang vur detter Tiesjes bus was. Twee buurvrouwe besprake ok hil ’t wedervaore van innen hillen middag winkelen in de stad, en d’een vertelde desse ieverans insectepoeier ha gekocht. “Mar toch “, zi d'aander  “Hedde guilie ok laast van vlooie, hat dè dan toch is tege mèn gezee; Wuilie, han d’r ook”, zizze “veul, nou en ik gonk nor Dorus van Ierland: poeier veur vèf cente innen buil vol, jè van Doruzze. En toen ‘k thuiskwaamp, aacher bekare in de bedstee gestrooid, en toe geslaon. En daogs naoderhaand, ge zugget nie wille geleuve” zizze, “ik vatte ’t laoke aon de tippe en ik schudde ze zóó op in hupke. ” Was me dè efkes reclaome vur de poeier van Doruzze, gao mar zitte Baks, in hupke vlooie. Zukke schone belèvenissen hadde naa vruuger bij Uilie in Tilburg, en naa zèn ze beschient wel wèddaanders, mar plesaant is ’t er nog aaltij; kwokker nog mar is in wèltje waar, daor bij Uilie, mar ‘k kan hier zo slecht weg, aanders kwaamp ik sebiet.

Alla toe van ’t zomer dan koom ik wir.

 t.a.v. NAARUS