Nieuwe
Tilburgse Courant - dinsdag 3 december 1940
Rijp
Op den hoek van iederen dag houdt een
verrassing de wacht. Daaronder treft ge schoone en
leelijke gezichten! 't Is alleen van de eerste, dat ik
spreken wil, wijl ik er zelf zoo pas nog een ontmoette
en omdat ge de dingen, die vreugde aan de menschen
geven, met nooit genoeg kaarsen vereeren kunt. Zoo
stapte ik dezer dagen van mijn huis in den dag en bevond
me plotseling op een bruiloftsfeest. De rijp bleek
rondgegaan over de wereld en had heel stil dit feest
gearrangeerd. Gearrangeerd voor u en mij en alle andere
menschen. Doch mijnheer de Rijp leeft een beetje buiten
den tijd en daarom weet hij niet, dat de menschen het
zoo druk hebben met veel voorname zaken. Zoo waren maar
weinigen gekomen. Wat ik erg sneu vond voor mijnheer de
Rijp!... Wel honderd bruiden trof ik op het feest want
iedere boom en iedere heester was zoo'n bruid in het
tooverachtig kleed van het allerkostbaarst grijs, dat ge
soms ook in de wolken vindt. De natuur had de winden
stilgezet, de pit van de zon diep ingedraaid, de
luidruchtige musschen in retraite gestuurd en zij zelf,
die toch voor geen klein wonder groote oogen maakt, zat
met ingehouden adem toe te zien.
Door zooveel zonderlinge plechtigheid
wordt zelfs ook een mensch geraakt. Daarom gelooft ge
zeker wel, dat ik op het tuinpad ging met porseleinen
voeten alsof het een vloer was in een onaardsch paleis
van glas. Toen heb ik de kleine conifeertjes, welke hun
rug keerden naar den muur, als lollige pinguïns begroet
omdat zij alleen een witte borst zoo fier naar voren
staken... Ik zag de agressieve hulst naast de
goedaardige rhododendron met al hun blaadjes
kunstig-fijn omkranst... Ik zag het kale hout
verleidelijk besuikerd staan zoodat ge de ranke
steeltjes al voelde knappen in uw mond. En tusschen al
die weelde in hingen de spinnen hun handwerkjes ten
toon. Waarom had men mij nooit eer verteld, dat er
zooveel spinnen haar kant te klossen zaten in mijn tuin?
Waarom wist ik het niet eer, dat ook zij met de rijp te
zaam de feeënsnoeren weefden aan het ijzeren hek?
Waarom?... Waarom?... Ge moet niet zooveel vragen als ge
in een zilveren wereld staat. Grijpt met uw oogen en uw
hart al wat ge kunt want dit onverwacht geluk is van
korten duur!
CANTECLEER
