CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
AUTEURS

PRINT

Cantecleer (ps. van Pierre van Beek) - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Nieuwe Tilburgse Courant - woensdag 19 februari 1941

 

 

Verbeelding

 

Er zit een musch te zingen in de haag. "Zingen de musschen niet?" zegt u! Haha, gij houdt het natuurlijk met de vinken, de merels, de lijsters en de nachtegalen! Ik zal daar geen kwaad woord van spreken, alleen moet gij mij gelooven als ik u zeg, dat het geen kunst is prestaties van erkende meesters te waardeeren. Met het aureool van hun reputatie als richtsnoer behoeft ge niet bang te zijn uw neus te stooten. Kwaken in koor is steeds de beste methode van meedoen-zonder-op-te-vallen. En dat kan soms een voordeel zijn, niet waar!...

Op dezen tijd van het jaar, nu Februari nog een broek draagt met een beetje plooi, zingt ook de musch. Zij zingt omdat er nog geen zangers zijn... Zij zingt omdat ge toch een zanger wenscht... Dien zang kunt ge alleen maar hooren met de ooren van de fantasie. De fantasie, een wonderlijke macht, die aan de wereld en het leven zooveel kleuren en geluiden schenkt als gij dat zelf slechts wenscht.

Wie door de dreven der verbeelding dwaalt, gaat door een land van altijd licht op nimmer dorrend groen, dat, lijk een jongenshart, naar alle einders openstaat. De verbeelding maakt van alle koper goud... Geeft elke dofheid glans... Zet iedere droefheid om in vreugd... Zij toovert hemelsche muziek uit de harp van de zon of uit het ruischen van het riet... Draagt doodgewoon geslepen glas in haar hand als diamant en blaast aan doode stof een eeuwig leven in... Er zijn menschen, die dit weten en menschen wien dit al voorbijgaat. Laten de weters niet wonen in torens van ivoor opdat eens de niet-weters weten zullen, dat zelfs een musch, die eigenlijk maar sjierpt, evengoed ook zingen kan...

 

CANTECLEER