Nieuwe Tilburgse Courant - donderdag 20 maart 1941

 

 

Banken in het park

 

De banken van het park beginnen haar leven weer nu ze in de verte op den rug van den winter zien bij diens afdaling van den kouden berg. Het rhythme van haar bestaan hebben de banken afgekeken van de boomen en de heesters, de gazons en de bloemen om haar heen. Net als zij loopen ze mee in den tred van de seizoenen: dartel lijk een lam, in het voorjaar; uitgelaten als juichkreten, in den zomer; wat traag en triest, lijk een gebroken man, in den herfst en met den ziel naar binnen gekeerd als een onbewoond huis met gesloten vensters in den winter...

De banken botten! De banken loopen uit! Zóó zoudt ge wel willen roepen als dit maar niet zoo'n rare associatie van gedachten was, welke een dichter u misschien nog niet eens tolereeren zou, al eischt hij voor zichzelf een extra vrijheid op. Dus denkt ge zoo iets maar wanneer ge meent, dat in de banken van het park een hartklop slaat, die in het voorjaar zich verraadt. De banken leven door de menschen, die heel veel van haar houden, en door de oogen, die welwillend haar bezien.

Gisteren, een Woensdag, welke als een feest een daverende zon ontstak, schonken de banken zich aan de kinderen weg. Zij lieten zich beklimmen en beslaan, berijden en begaan. Er op, er af! Met een blijden lach! Dan rap er onder door! Wéér op, wéér af! Een kraai van pret! Er daarna wild omheen!... Zóó ging het spel. Het spel van de kinderen en van de banken, die met zich laten sollen lijk jonge vaders wanneer ze viervoets kruipen op het huistapijt. Indien ge zelf er zoo niet eentje waart, dan zoudt ge nu een bank in de parken willen zijn.

Doch de banken leven niet alleen mee met het spel der jeugd, maar ook met de vreugden van de moeders, die op haar rusten komen. Ge ziet daar trotsche moeders met een "streup" van kinderen - doch dan moet het bij voorkeur Zondag zijn! Moeders met heele kleine kinderen in lichtgelakte wagentjes omdat zij nog niet ravotten kunnen en moeders-in-gedachten met kinderen, of enkel slechts verlangens nog, onder 't rijke hart... Zo worden de banken vaak deelgenoot van schoone geheimen. Ze maken er evenwel nooit misbruik van, waardoor zij zich van menschen gunstig onderscheiden. Ja, banken in een park weten veel. Ze mogen bijvoorbeeld ook luisteren naar de verhalen der jonge liefde, naar 't vredig droomen van den zorgeloozen zwerver, die haar des nachts tot legerstede koos. Daarvoor moet het echter eerst zomer zijn en daarom praat ik u hierover nu nog niet!...

 

CANTECLEER