Nieuwe Tilburgse Courant, woensdag 22 augustus 1945

 

 

Die Augustus toch!*

 

"Schoon van verre, verre van schoon"... Zóó stond het gesneden in de schouw van een simpel huis, dat ergens op de wereld, vanonder een brave linde, naar het leven keek, maar nu door den oorlog is verwoest. "Schoon van verre, verre van schoon"... Past dit ook op Augustus niet? Hebt gij niet maanden lang dien keizerlijken naam vereerd als de concretiseering van uw zomerideaal? Lijkt een verre Augustus niet bolgespannen van verwachtingen, die te dringen staan om met een joechei de ruimte in te springen.

Zomer, zon, zwerven, zwemmen! Dát droeg Augustus voor u in den schoot! Vrijheid, blijheid, levenslust! Dát zou die maand uitstrooien in uw gemoed zooals een zaaier het zaad op het smachtende land. Ja, zoo moest het zijn want Augustus was nog ver. En gij koesterde in uw herinnering toch die schoone Augustusdagen van weleer, waar gij met uw makkers doorheen vagebondeerde, één en dertig dagen lang om dan bruingebrand de schoolbanken weer in te klimmen.

't Schoone leeft eeuwig, 't leelijke vergaat. Dit geldt voor de kunst en het lot van de menschen. Dagen van vreugd worden door den tijd gepoetst en in de lijst der herinnering opgehangen in uw hart. Zoo'n schilderij bezitten gij en ik van Augustus. En hiermee moeten wij tevreden zijn. In dit land is Augustus enkel schoon van verre doch verre van schoon. Gij had dit kunnen weten omdat veel jaren het u leeren.

 

CLAUDIUS

 

* Dit artikel is een verkorte versie van de column "Augustus" van 23 augustus 1941 die Pierre van Beek schreef onder het pseudoniem Cantecleer.