Nieuwe Tilburgse Courant - woensdag 5 augustus 1959

 

 

Recht uit Het Hart 7

  

Paleis voor de vrouw...

 

Ook al zonder dat het begrip "Vrouw" er mee verbonden wordt, krijgen we bij het uitspreken van het woord "Paleis" visioenen. Dan zien we marmeren zuilen, statige trappen, hoge zalen en veel goud. Zóveel goud als er blinkt in de Zuid-Duitse barokke kerken!... Geen wonder, dat wie zijn gedachten zo hoog vliegen laat, daarmee wat ontnuchterd op de begane grond belandt als hij staat voor een prozaïsche hal "bijna even groot als de zaal van de Amsterdamse R.A.I."... Neen, zo komen we er niet! Hem, die de qualificatie "paleis" uitvond, moeten andere gedachten door de geest gegaan zijn... Gedachten aan weelde, luxe heerlijkheid en deze dan getransponeerd op huishoudelijk gebied. Zo kon hij dan ook aan zijn "dorado" voor het gezin komen, waarmee we dan tenslotte toch weer bij het goud terugkeren, want "dorado" betekent "Goudland" als we tenminste nog iets van ons Spaans hebben overgehouden. Van al dat goud hebben we in dit paviljoen niet veel aangetroffen. Eerder kregen we het gevoel, dat men het op ons verondersteld goud gemunt had... Wij zouden tenminste heel wat nodig hebben indien we ons ook maar een deel zouden aanschaffen van alles waartoe hier de verleiding lokt...

Onze huishoudelijke kwaliteiten verkeren gelukkig nog in een rudimentair stadium. Dit belet evenwel niet in te zien, dat in dat onafzienbaar "paleis" alle denkbare zaken aanwezig zijn, die op vernuftige wijze de huiselijke beslommeringen van de vrouw tot geringere proporties terugbrengen. Of het nu wasmachines of vlekkewater betreft! Waar al de demonstraties, die ge hier gadeslaat, toe kunnen leiden mag de hemel weten. We kregen er echter al enig vermoeden van toen we een jong vrouwtje bij het afscheid van een demonstrerende koopman - na een flemende blik op haar man - in een ondeugend "terzijde" hoorden zeggen: "Misschien is mijn man wel zo lief mij bij mijn verjaardag zo'n apparaat cadeau te geven!"...

Nooit geweten, dat er zóveel mixers op de wereld bestaan! Wie zei, dat we in het atoomtijdperk leven nadat "de eeuw van het kind" al opgesoupeerd is? Beslist onwaar! In het tijdperk van de mixer, daarin leven we! "Een kind kan de mixer doen!" zij de nieuwe leuze. Een beetje van dit... een beetje van dat... klaar is Kees! "Wilt u maar even proeven mevrouw!"... We hebben geproefd zonder mevrouw te zijn! Zóveel geproefd en zóveel gekeurd als man in het "Paradijs der Vrouw", dat we ten slotte het gevoel kregen zelf een mixer te zijn.

"Bien étonné" ontdekten we in dit "Paradijs" ook nog een patertje-langs-de-kant. De naam Guido verried reeds zijn Vlaamse komaf. Dat hij hier als "geestelijke" adviseur stond, konden we moeilijk aannemen. Een nader onderzoek wees dan ook al spoedig uit, dat het hier méér om "geestrijk" ging wat niet zoveel letters verschilt. Proeven kunt ge het onderscheid echter des te beter...

Tussen al de huishoudelijkheid door waren we ook nog getuige van het maken van "handgeschept papier". Nu weten we tenminste waar ons fraaie Oud-Hollandse papier met zijn rafelige randen vandaan komt. In letterlijke zin wordt het op een zeef geschept uit een kuip vol cellulosepap. Men heeft ons verzekerd, dat het met aangewaterde karnemelkse pap beslist niet gaat. Jammer! We zouden het anders thuis met de huishoudzeef geprobeerd hebben. Als watermerk wilden wij er keurig "Flaneur van het Hart" in zetten. 't Is allemaal heel eenvoudig. Overigens, die papierscheppers zijn ook niet van gisteren... De machine doet het vlugger - zij het ook minder karakteristiek. Verschil in het resultaat ziet u tóch niet! 't Is maar dat u het weet als u zich op geschept papier verloven gaat, jongedame... jongeman!...

 

FLANEUR