CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
AUTEURS

PRINT

Flaneur (ps. van Pierre van Beek) - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Nieuwe Tilburgse Courant - donderdag 13 augustus 1959

 

 

Recht uit Het Hart 13

  

Een spectaculair geval...

 

Een mens wrijft zich wel eens de ogen uit als hij op "Het Hart" tegenover de oranje koepel van het provinciale paviljoen staat nadat zijn programmaboek hem tot twee maal toe uitdrukkelijk verzekerd heeft, dat men hem zal vergasten op een halvebolvormige tent van "helder wit doek". Die geplande kaasstolp is derhalve te elfder ure nog even van kleur verschoten en meer verwant geraakt aan een doorgesneden Edammer. Waarmee niet gezegd is, dat het oranje niet fraaier contrasteert tegen de groene achtergrond dan dit wellicht met wit het geval zou zijn geweest...

Toch was het niet op de eerste plaats, dat we, bij dit ongetwijfeld spectaculaire paviljoen, aan die Edammer dachten. Mede dank zij de rood-witte ruitjesmast rees voor ons geestesoog een stukje Aya Sophia op met de mast als de slanke minaret al ging onze verbeelding nu ook weer niet zó ver, dat we ieder ogenblik de muezzin verwachtten met zijn oproeping voor het gebed. Zó mohammedaans georiënteerd zijn we nu ook weer niet!...

Oosterse mystiek hing daarbuiten echter toch wel wat en kabbalistische tekens waren er ook al. Zo zouden we het niet erg vreemd gevonden hebben, wanneer men ons gevraagd had de schoenen uit te trekken alvorens ons zelf door de beborstelde deur naar binnen te draaien. We deden dit met eerbiedige schroom, waarna we echter spoedig van onze exotische betovering verlost waren. Het licht mocht dan wel van de grond tot de nok door alle wanden oranje binnenstralen en een aparte sfeer oproepen, voor mystiek was hier toch weinig plaats. In duidelijke taal van woord en beeld, direct op de man af, rees daar Brabant op, gezien in het licht van gezeefde zon en in het licht van de overkoepelende taak van het provinciaal bestuur. Daar was Brabant zoals het leeft en streeft, groeit en bloeit, vol fiere zelfbewustheid en in het besef van zijn taak als centraal gelegen gebied van de Benelux... Maar Brabant zou toch Brabant niet geweest zijn als er nergens eens teruggegrepen was naar het verleden. Met een enkele toets in de vorm van een folkloristisch museumstuk kreeg dat verleden hier zijn accent...

Groot was de verleiding dit alles eens haarfijn te bekijken. Eilaas!... Buiten scheen de zon zó ongenadig op de plastic koepel en binnen werden we zó onbarmhartig onder "hoogdruk" gestoofd, dat we aanvechting kregen bij de N.C.B. een paar eieren te gaan halen om te proberen of we die hier niet koken konden. In de spleten van de Vesuvius gaat dit toch immers ook als ge de gidsen geloven wilt!... Het Brabants paviljoen is van constructie het meest originele van de hele tentoonstelling. Maar de hemel sta u bij op een warme dag! Dan wordt het een moordenaar. Plastic koelkasten zullen dus voorlopig nog wel een poosje op zich laten wachten!...

 

FLANEUR