Nieuwe Tilburgse Courant - donderdag 13 augustus
1959
Recht uit Het Hart 13
Een spectaculair
geval...
Een
mens wrijft zich wel eens de ogen uit als hij op
"Het Hart" tegenover de oranje koepel van het
provinciale paviljoen staat nadat zijn programmaboek
hem tot twee maal toe uitdrukkelijk verzekerd heeft,
dat men hem zal vergasten op een halvebolvormige
tent van "helder wit doek". Die geplande kaasstolp
is derhalve te elfder ure nog even van kleur
verschoten en meer verwant geraakt aan een
doorgesneden Edammer. Waarmee niet gezegd is, dat
het oranje niet fraaier contrasteert tegen de groene
achtergrond dan dit wellicht met wit het geval zou
zijn geweest...
Toch
was het niet op de eerste plaats, dat we, bij dit
ongetwijfeld spectaculaire paviljoen, aan die
Edammer dachten. Mede dank zij de rood-witte
ruitjesmast rees voor ons geestesoog een stukje Aya
Sophia op met de mast als de slanke minaret al ging
onze verbeelding nu ook weer
niet zó ver, dat
we ieder ogenblik de muezzin verwachtten met zijn
oproeping voor het gebed. Zó mohammedaans
georiënteerd zijn we nu ook weer niet!...
Oosterse mystiek hing daarbuiten echter toch wel wat
en kabbalistische tekens waren er ook al. Zo zouden
we het niet erg vreemd gevonden hebben, wanneer men
ons gevraagd had de schoenen uit te trekken alvorens
ons zelf door de beborstelde deur naar binnen te
draaien. We deden dit met eerbiedige schroom, waarna
we echter spoedig van onze exotische betovering
verlost waren. Het licht mocht dan wel van de grond
tot de nok door alle wanden oranje binnenstralen en
een aparte sfeer oproepen, voor mystiek was hier
toch weinig plaats. In duidelijke taal van woord en
beeld, direct op de man af, rees daar Brabant op,
gezien in het licht van gezeefde zon en in het licht
van de overkoepelende taak van het provinciaal
bestuur. Daar was Brabant zoals het leeft en
streeft, groeit en bloeit, vol fiere zelfbewustheid
en in het besef van zijn taak als centraal gelegen
gebied van de Benelux... Maar Brabant zou toch
Brabant niet geweest zijn als er nergens eens
teruggegrepen was naar het verleden. Met een enkele
toets in de vorm van een folkloristisch museumstuk
kreeg dat verleden hier zijn accent...
Groot was de verleiding dit alles eens haarfijn te
bekijken. Eilaas!... Buiten scheen de zon zó
ongenadig op de plastic koepel en binnen werden we
zó onbarmhartig onder "hoogdruk" gestoofd, dat we
aanvechting kregen bij de N.C.B. een paar eieren te
gaan halen om te proberen of we die hier niet koken
konden. In de spleten van de Vesuvius gaat dit toch
immers ook als ge de gidsen geloven wilt!... Het
Brabants paviljoen is van constructie het meest
originele van de hele tentoonstelling. Maar de hemel
sta u bij op een warme dag! Dan wordt het een
moordenaar. Plastic koelkasten zullen dus voorlopig
nog wel een poosje op zich laten wachten!...
FLANEUR