INDEX SCHILDERS
HOOM

BRAABANS

AUTEURS
TEKSTE
INTERVJOEWS
SPESJAAL

Deze tekst werd oorspronkelijk geschreven door Ed Schilders voor de Tilburgse Revue 'Paling & Petticoats', en daarin voorgedragen door Don van Gijsel. Toen de Lindeboom definitief verwijderd werd van het Heuvelplein, droeg Van Gijsel de tekst daar ook voor bij wijze van afscheidsgroet.

De tekst werd toen nog niet gepresenteerd als een gedicht van Kees Kruik. Dat gebeurde pas toen het Nieuwsblad van het Zuiden de tekst wilde gebruiken in een klein boekje dat alle abonnees ontvingen toen de titel van krant veranderde in Brabants Dagblad. Bij die gelegenheid maakte Luc Verschuuren uiteraard de tekeningen.

Voor deze web pagina is de tekst opnieuw aangepast. Het grootste deel wordt nu in het Tilburgs door Kees gesproken. Alleen de laatste twee strofen zijn in gewoon Nederlands gebleven.

 

De ballade van Kees Kruik
Tekst: Ed Schilders - Tekeningen: Luc Verschuuren

 

 

Ik waar nòg mar un hêel klèèn Kiske

Toen onzen oopa zeej: 'We gaon

Op d'n Heuvel nòr un standbild kèèke,

Èn nòr unnen bôom die ze daor hèbbe staon.'

 

We naame dus 'n bus, lèèn zès,

Van ons oomaas nòr de stad.

Mar irst had onzen oopa

D'r bij Bet Koole nòg intje gevat.

 

 

'Lèt op,' zeej óns oopa, 'daor hèdde ze staon.

Willem Tweej, Kees, en nie mir vergeete,

Dès de lindebôom daor,

Daor heej Willem nòg ónder gezeete.

 

Kóm es èfkes hier zitte

Op dees bènkske hier, nie in de zón.

Dan za'k jouw es vertèlle

- ober! Unne jónge èn un Exota vur de jónge -

Hoe et ôot meej diejen lindebôom begón.

Irst wildenie nie groeie,

Èn ie bleef mar iel èn klèèn.

Dus asser niks gebeurd waar, Kees,

Zó diejen bôom nôot grôot gewòrre zèen.

 

Öt Gôol kwaam toen unnen ballefrutter

Meej de bus nòr ónze stad.

Èn die bespruuide toen dè bumke

Meej wèttie bij Bet Koole ha gevat.

 

 

't Gruuide, Kees, twaar nie nòrmaol.

De stam, et blad, de takke…'

Swèls ónzen oopa pròtte, zaag'k

'n Dèùf! Ik zaag 'm kakke.

 

'n Dèùf die kakt op koonig's kòp:

Dèt is, dènk ik, 'n teeke

Dè alles, alles, èndig is:

Diejen bôom is naa ècht bezweeke.

 

 

- Er zijn geen dingen om ons heen,

Die eeuwig zijn gebleven.

Een boom, een koning, zelfs een naam,

Neemt ooit afscheid van dit leven.

 

En wij gaan door, zo lang het duurt

Met ons leven en zijn zorgen.

Met een nieuwe naam, een kind, een stek,

Op weg

- met de bus, te voet, uit Tilburg of Gôol, eventueel via Bet Koole -

naar morgen. -

 

Trug nor boove