INHOUD HET IS ALTIJD VANDAAG
INHOUD WILLEM IVEN
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
KUNST
FOTOGRAFIE
AUDIO

Print Pagina

 

 

 

Knupkes

De sociale structuur van een durp als ditte hier bestond uit lagen van rijkdom en aanzien. De top daarvan was in het grote huis neven de kerk. Waar aanzien was in kneup en knupkes. Aan den toog van ne geestelijke. Den toog des niet de bar in de kaffee, maar een zwart damespak vur de bazen van het dorp. Zo’nen toog wier toe gehaauwen mee  ’n indrukwekkende rij knupkes van kop ovver buik toe teen’.           
Den hoogsten baas, de pastoor of pastoor-deken, had het meest te kneupen, maar zijn assistenten, de kapelaans, kneupten er ook zijn best tegenaan. Die allemaal zagen toe op het naleven van de gebooien van de kerk. En op de gebooien en plichten die zellie zelf achter hullie kneupen fanteseerden en uitdachten, verordonneerden en erop letten of de mensen zeen eigen er aan hielen. Niet te geleuven hoeveul ongeleufelijks ge moest geleuven en hoeveul leuks er níet was onder en tussen de mensen omdat het niet meugde en dus niet deugde. Niet andersum.

Zo bemoeiden ze zich ook met de kleding. Mensenkleren waren verboden voor vrouwen en meiskes. De kapelaan van Aarle-Rixtel hield daar hevig stevig de hand aan. Maar bij Ties Maas hadden ze vier meiskes en genen ene jongen. En die meiden waren stevig en sterk van het moeten doen van alle veurkommend mensenwerk. D’r waren jongens zat die’t nie van de Maasmeiden gewonnen kriggen mee heffen en hijsen en mee het vuistjes  douwen.

Hullie Miet, de twidde oudste, stond in ‘n werkboks in de stal mest uit te schieten en as ze weer ne kreugen vol had, krooi ze die naar buiten en over een krui-plank den hoop op. Hullie moeder had daar vanuit de geut goed zicht op. Die zag de kapelaan van Aarle overt paaike aan komen fietsen en ze ruupt door het open raamke naar Miete:

Gauw Miet, nor binnen en nor boven en doet rap de boks uit. Dor hedde de kapelaan!