|
Zomarenen
De pastoor van de H. Zomarenen-parochie preekt nooit. Hij buurt wel over de daagse dingen.
Aanwezige mensen, goeie mergen. Vendaag gaat het over geld. Tis maar ’n zooi hier, vingde gullie ook niet? Dit gebouw verslijt. Ziet hoe dit preekmeubel wiebelt van de meutel. Den ulger speult zo vals als een geit die wacht op den bok van Van Morsel, de Heilige Maagd staat er voor schaand bij en onze H. Zomarenen valt bekant van zijne pieleer. Gijlieden voelt waar ik op af wil: er moet een grote kalefater-beurt kommen. Mar tis potdomme nie vur mijn eigen dat ik hier sta te jeremiejen, want dit is júllie kerk! Het zal mijnen tijd wel duren. De Paus maakt me ne keer Geheim Kamerheer en dan ben ik schoon van jullie af en van deze kerk ook. De priesters zallen tegen dien tijd wel meugen huwen of trouwen, maar ik blijf allenig want ik ken hendig zonder vrouw, behalve dan O.L. Vrouw en Elisabeth Bas.
Gijlieden hebt geld zat, ge praat er altijd over, hoeveel ge trekt, hoeveel ge bijbeunt, wie ge allemaal hebt belazerd en hoe ge de belasting hebt verneukt. En de nonnekes daar vooraan vangen pensioen det mauwt. Ik weet het goed gemaakt. Elk huis geeft minstens honderd euro eer het zondeg is en we lullen er niet meer over. En twee de grootste boeren of temiddenstanders die brengen er duzend! Afgesproken!
De honderds kwamen er. En de duzends? Niet twee, maar twaalf!