DIGI.TAAL

Zo zit je in de trein, net gehaald. Wat moeite gehad met de toegangsdeuren. Mijn vrouw en ik kunnen eindelijk gaan zitten en zijgen neer.

Op het raam staat: ‘STILTECOUPE ‘ mondje dicht dus. Ik kijk rond, naar voor en naar achter en tel 16 mensen die iets digitaals laptop –I-Phone aan het doen zijn of hun telefoon bedienen. Ik fluister naar mijn echtgenote ‘haal gauw je I-Phone uit je tas! Dat is hier verplicht. Er wordt rondom ons gelachen, meer niet. ‘STILTECOUPE ‘en dat in onze communicatiemaatschappij waarin we denken contact met onzichtbare anderen te hebben. Dan denk ik aan de zoveelste keer, is die vooruitgang?Sociaal meer contact met elkaar dan vroeger?

Op dat moment, mis ik vroeger. De rust, het kuieren met de opa van mijn vriendje die alles wist van de vogels in de lucht. Alle liedjes herkende van de mus, de merel, de vink, de tjiftjaf of de tuinfluiter. Het gesjirp van sprinkhanen en ook wist te zeggen hoe die beestjes dat geluid maken.

Ik mis de vakantieverhalen van de andere reizigers die soms heel smakelijk konden vertellen. Ook in de trein..