VVV DE PEEL

Lang geleden las ik streekromans. Vooral die van Toon Kortooms met zijn Peelverhalen.
Het veen, de turf en alles wat daarbij hoort maakte me nieuwsgierig, naar hoe dat er dan nu allemaal uit zou zien.
Op een vrije dag besloten we dan ook om eens op zoek te gaan naar dat “Peelland”. Eenmaal in de streek aangeland konden we echter niets vinden en wat op onze kaart op Peel- benamingen leek bleken de naam van een wijk of straat te zijn die er naar vernoemd was. Veel verder kwamen we die woensdagmiddag niet. We dachten het VVV kantoor op te zoeken en daar eens navraag te doen. Het was even zoeken naar een aanwijzing daartoe maar toen we het kantoortje uiteindelijk vonden, bleek er een bord op de deur te hangen met “Woensdagmiddag gesloten!”
Daar zaten we dan.
We wandelden wat rond op het pleintje tot we bij een fontein een man zagen zitten die bezig was watervlooien te scheppen. Voor zijn aquariumvissen zo vertelde hij ons. We vroegen of hij misschien wist waar we iets van de échte Peel zouden kunnen zien. Hij wist wel wat we zochten en legde ons uit dat er sinds Toon Kortooms en zijn verhalen wel wat veranderd is! Veel is er verkaveld, verbouwd enzovoort. Hij wist verdraaid veel. Hij legde ons het ontstaan van het gebied uit en vertelde over de geschiedenis ervan. Zeer boeiend. We luisterden ademloos naar zijn betoog. Leerzaam eigenlijk. Waarna ik opmerkte: ”Maar goed dat we ú tegen gekomen zijn. Net nu het VVV kantoor dicht is! Zonder u hadden we dat allemaal niet geweten”.
Zal ik u eens wat verklappen zei hij, “Ik ben de man van het VVV en ik heb mijn vrije middag. Och, ik kan het toch ook niet laten. Maar toch graag gedaan hoor!”