INHOUD JONKERGOUW
HOME

BRABANTS

AUTEURS
TEKSTEN
INTERVIEWS
SPECIAAL

CuBra

 

 

Willem Jonkergouw - Schietbaan twee

 

_________________________

 

 

Soms moest je de schietkuil in. Aan het eind van de schietbaan lag een diepe greppel, de schietkuil dus, waarin de palen stonden opgesteld, met aan het boveneinde een papieren doelschijf.

Die moest af en toe vervangen worden. Voor de veiligheid werden er speciale tweekleurige bordjes omgeklapt zodat iedereen wist dat er dan niet geschoten kon worden.

 

Op een woensdag waren we op zwemoefening in het riviertje "De Berkel.” Het water stond nogal hoog. Ik genoot die middag en kwam, nét toen we eruit moesten, als laatste onder het lage brugje door. Terwijl ik ging staan stootte ik mijn hoofd gruwelijk aan het beton boven me. Een flinke jaap in mijn hoofdhuid!

Door een hospik werd ik netjes met jodium behandeld en van een pleister voorzien.

 

De dag daarop, vond weer een schietoefening op het programma en werd ik, gekozen om de doelen te gaan vervangen.

Daar aangekomen bleek een van de palen middendoor geschoten te zijn en die diende vervangen te worden om de schietschijf weer even hoog neer te zetten. Dit bracht me op het idee om in het weekend mijn moeder de stuipen op het lijf te jagen.

 

Ik vertelde haar toen ze de pleister op mijn hoofd zag en vroeg "Maar jongen, wat is er met jouw hoofd gebeurd?" "Moeder, ik stond de schietschijven te vervangen, maar omdat er een paal was afgebroken, hield ik die met één hand omhoog. “Toen ze veel te vroeg met het schieten begonnen, schoten ze dwars door de bovenkant van mijn helm en raakten mijnen kop nét!"

"Maar jongen toch”… schrok ze…”Ge had wel dood kunnen zijn…" Waarna ik mijn echte verhaal dan toch maar deed.

"Och”, gij altij, zei ze lachend, "ik had oe bijna geloofd!"