Piet van Beers - 11 Gedichten tegen de winter

Wènter 1985

Nao dèt al irder zô gevroore èn gesneuwd ha, wier 't wir opnuu wènter.

Dè's ginne tèèd om spinaozie te zaaije.

Èn de tèùnbôone gedije òk nie in zònne kaawe grond.

De èèrpel wiere zuut èn de pook hing stèèf òn de kachel.

s'Mèèreges hadde schrik om öt oewen iepert te koome.

M'n taande stonde, ( a'k smèèrges opstond ) bevroore in 't gebittebèkske.

De rèkening van 't gas is nog nôot zò hôog gewist.

De "Sneevelboer" hee òn mèn enne goeije klaant gehad want ge moet

oe èège òk van binne wèèrem haawe ,war????

Munnen hond , die aanders allêen in 't gras piest, kon mee dees weer

òk zunnen draai nie vèène.

De mèèrels èn de musse kwaame op den dörpel brôod schôoie.

De praai dee op de Mèrt bekaant zeuve gulde's de kilo.

't Zout was duurder dan de spreekwoordelukke pap.

Zònne wènter zulle we dan òk nie zò gaaw vergeete

---------------

't Vrieze èn ’t sneuwe

is nao nuujaor pas begonne.

De kènder waare blij,

dèsse wir schòtse konne.

't Vroor dèt kròkte mar...

't èès was hêel slèècht te berije.

't Laag vol sneuw, 't was gescheurd,

gao daor mar kaaw stòn lije.

Den dooi viel in, unne wèèrme wènd

kwaam öt 't zui-e waaje.

Toen docht ik:" nòste zaoterdag,

gao ik spinaozie zaaje"

Vur 't Februari was laag er wir 'n witte deeke

van fèène poeiersneuw

't zaaje was verkeeke.

De wènd was bar èn bitter koud,

bèùte konde 't nie keere.

Ik docht toen: " 'k Gao 't oover virtien daog,

nog es opnuu prebeere"

Twaalf jaor ist al geleeje

dè'k ging skieje èn ging sleeje.

Mar...ast weer nie beter wort

gao'k nie nòr de wèntersport.

Duuzend kilometer rije

èn daor ginder kaaw gòn lije.

Dus as dè nie beeter wort

gao'k nie nòr de wèntersport.

Ik hèb geheurd dè't daor zô duur is

èn de daor de wèèn zô zuur is.

Mar as dè nie beter wort.

Gao'k nôot nòr de wèntersport.

Ik hèb geheurd, dè't in die bèèrge

sneuwt èn rèègent, èlke mèèrge.

As dè naa nie beter wort

ga'k nie nòr de wèntersport.

Ik gao wèl nòr de Lònse Dèùne.

Èn.... dè kost òk gin fortèùne.

s'Aove's thèùs 'n goei glas Port.

Ik hoef nie nòr de wèntersport!!!

Unnen Hekel

Ik hèb unnen hekel òn de Wènter.

Òn dieje vòrst èn òn dè nat.

Òn de sneuw èn òn de rèègen.

Dè hèb ik aaltij al gehad.

Naa ik wè aawer zèè geworre

valt me dè nòg êens zo zwaor.

Ik hèb 't er verrèkkes slèècht mee.

Èn vural 't liste jaor.

Ik haaw 't miste van de zomer.

Van de zon èn van 't licht.

Van 't gruun èn van de blomme.

Want dè is 'n schôon gezicht.

't Maag er dan wèl es te hêet zèèn.

Ik spuul dè mee 'n pilske wèg.

Èn 't moet er èèrg spanne

vur dè ik 't loojke lèg.

Ik zit naa al te prakkezeere

wè'k van't zomer zal gòn doen.

Van de zon za'k profieteere

èn van m'n aawerdomspesjoen.

Oktober

De bôome die laote der blaoike's wir valle.

Ze valle mee duuzende, goudgèèl èn brèùn.

De wènd die prebeert munnen dag te vergalle.

Want ze waaie op hôope , vur 't hèùs in de tèùn.

Ik gao nòr 't schuurke èn haol daor de bladhark.

èn blèèf zòlang rèève totdè ik 't gras

van 't waaike toch wir, opnuu zie verschèène.

Èn òk m'n viôole èn m'n aander gewas.

Drie keere dees jaor, hè'k dè moete hèrvatte.

Drie keere opnuu, hee dè moeite gekost..

Drie keere hè'k stikvolle völleniszakke.

nôr de volkstèùn gebrocht, vur den hôop mee kompost.

Naa is alles wèg, want unne meens mee unne zèùger

die ree langs de kaaibaand èn zoog alles mee.

De straot is naa schôon èn ik hoef nie mir te vèège.

Zô stèlt de geminte z'n börgers tevree.

De bôome op 't plèèn hèbbe naa kaole takke

tot 't ènd van April,...want dan slòn ze wir aon.

Èn ik zit hil de wènter, vur 't raom wè te kakke

èn te wochte dè'k wir es òn't vèège kan gaon.

November

As ik naa kèèk, in m'n töntje

dan is alles triest èn nat.

In de borders , rond de vèèver

ènkel afgevalle blad.

Op 't dak van 't schuurke zitte

ènnigte musse èn 'n spreuw.

Wie wit, zitte ze daor te wochte.

Te wochte op den irste sneuw.

In de grond zitte de bolle

van Tulp, Narcis èn Hyacint.

Èn die ligge daor te ligge

tot de Lènte wir begint.

Mar...dè duurt nog wèl 'n tèdje

vur ge daor de neus van ziet.

Mar...ik wor bekaant ( intusse )

van 't wochte kierewiet.

Ik hôop naa dè dieje kaawe wenter

mar hêel gaaw vurbij zal gaon.

Want òn sneuw èn wènd èn rèègen

vèèn ik hillemaòl niks aon.

Ik haaw van 't zinge van de vogels.

'k Haaw van zitte in de zon.

Ik haaw van gruun èn van de blomme.

Ik wo'k mar wir ònt spitte kon.

Wènterdag.

Waor moete toch, de wènterdag

oe èège mee vermaoke.

zèède wèl te genaoke,

of ròkte dan van slag.?

Hoe brèngde dan die daoge deur,

dègge in oe hèùs moet blèève

gaode op mekaor òn't kèève

èn hèdde 'n kaoi humeur.?

Zèède al nij-ig op oewe vent,

assie bove gao kompjoetere

èn zitte dan te foetere

dègge wir allêenig bènt.?

Komde in de wènter ôk zô aon

van 't snoepe èn 't eete

of wilde dè nie weete

èn ge gaot al vruug te bèd?.

't Is vur iederêen 'n krèùs

om de wènter dur te kôome

'k zit dan mar 't liefst te drôome

dè de ZON wir schènt dur 't hèùs.

Ik bèn der int weekènd nog es gewist,

mar der was wèènig vertier.

Unnen boer, meej 'n kèèr stinkende mist

èn der liepe 'n kenèèn òf vier.

De grond was kaajhard èn de ròg die leej plat

èn m'n Anjers zèn afgeknaawd.

Munne Praaj krèèg ik meej gin gewèld öt 't gat.

Strak thèùs wir 'n vrouw die maawt.

De flèskes PILS diek nòg in m'n höske ha staon,

die zèn dur de vòrst geklapt.

Toen zèèk mar nòr de kantine gegaon,

mar....der wier gin kòffie getapt.

Ik roep munnen hond...hij heurt òn m'n stèm

dèk öt m'n humeur öt bèn.

't Bisje is nòg blijer as ik.....

As we van dieje WÈNTER af zèn.

't Is triest èn 'ti s zuur--èn 't is bèùte on 't zèèvre

èn alles wègge ònvat--dè plèkt èn is nat.

De blaojkes die ròtte èn alles gao stinke

èn hier èn daor vènde wè stront op de pad.

De boere, die rije meej tractors èn waoges

den aawe nòg rôokende stalmist aon.

Bij sommige leetie al nètjes op hupkes.

Mar..aander die hèbbe der nòg niks òn gedaon.

De daoge gòn kòrte, ge ziet wèènig mèènse

die wèrke òn êen òf aander kerwaai.

Èn hij die nòg komt, plukt hêel vlug wè sprötjes,

òf stikt vur z'n vrouw ,'n èmmerke praaj.

Èn...assie dan thöskomt , dan krèègt ie "gromme's"

dèttie wir slèèkpôote meej heej gebròcht.

't Vrouwke wòrt laastig èn hij wòrt humeurig.

We zèn meej dè ròtweer, tòch wèl mooi gesjòcht.

As ik al die Wèntermonde

aachter moeders pappòt zit.

Krèèg ik onderhaand de kriebels

...want munne tèùn moet omgespit.

Op pappier hèb ik m'n höfke

zeuve keer al ingevuld.

Èn assortimènte zaoje

hèbbe dur mènne kòp gespuld.

Sprötjes schôone, Piepers jasse

dès naa nie dirèkt fèèn wèèrk.

Èn in zuurkôol öt de wèèr doen

bèn ik ok nie èèzerstèèrk.

Gao ik òp de mèrt es kèèke

dan lôop 't waoter öt munne mond.

Ik krèèg dan iedere keer opnuu wir

heimwee nòr m'n stukske grond.

Deezer daoge dan komt Hendrik

meej unne waoge aawe" mest".

Mar..ik wil oe wèl verklappe:

De WÈNTER is vur mèn...de pèst.

In 't nòsezoen, dan is er op

de tèùn niks te belèève.

Dan kunde èègelek nèt zo goed

bij moeders pappòt blèève.

Zôo nou èn dan is't oope weer

dan gao'k wè bèùte klôote.

Mar...dur de baank, dan komde tòch

wit thèùs meej natte pôote.

't Is èlk jaor unne raamp opnuu

om de Wènter dur te kôome.

't Is alles triestig, koud èn nat.

Gin blaojke òn de bôome.

Mar...de natuur, die gao zunne gang,

.die kènt z'n èège wètte.

Èn ginne meens die heej de maacht

dè nò z'n haand te zètte.

Al wè naa afgestörve is

dè gao straks wir òn 't groeje.

Dè schiet wir èùt...dè wòrt wir gruun,

om prachtig òp te bloeje.

De wèèreld die wier oovervol

as wij nie stèèrve moeste.

Daor dènk ik wèl es oover nao.......

Ak snaags,........ wir lig te hoeste.

Unne lange Wènter.

't Is bèùte mar triesteg, 't is misteg èn natteg.

De wènd komt öt 't Noorde, 't is koud èn 't is guur.

Ik zit vur 't raom èn ik kèèk es nòr bèùte.

'n Ekster die tippelt oover 't dak van m'n schuur.

De blaojkes die zèn allang van de bôome.

Dè blèèft zeeker zôo, nòg 'n mond òf tweej, drie.

Hoe dieje lange wènter , goed dur te koome.

Dè weet ik zôo krèk op 't momènt nòg nie.

Mar meej dè ik dè dènk, heur ik ons Keej al roepe:

"Zèg Peer, de èèrpel moete geschèld".

"Èn ge zo't tòch stòffe èn de köpkes omwaase.

Èn hoe ist meej de gruunte gestèld ? "

Mar...van lieverleej wòrre de daoge al langer

èn steeke we de laamp wè laoter aon.

Ik zal blij zèèn as 't wir zo wèèd is

dèk in munne tèùn ònt spitte kan gaon.