| INHOUD WINTER |
| HOME |
| AUTEURS |
| TEKSTEN |
| INTERVIEWS |
| BRABANTS |
| SPECIAAL |
Nel Timmermans - 3 gedichten en 1 verhaal
Mèn êêrste naachtmis
De tèèd van kersmis komt er aon, dè ziede in elke kraant;
Veul duur diners en brunches, kunde rêservere'in elk resteraant.
Zôô moete in de moderne tèèd oew Kersmisfist gaon viere ,
Vurral hêêl sjiek mee veul bestek en glaoze wèèn versiere.
Unnen bôôm die kan er nog wel bij, en ôk desnôôds 'ne kerstman,
Mar waor 't allemol om gao, daor merkte nie zô veul van.
As ik dan denk aon vruger, aon mènne kèndertèèd,
Hoe wij toen Kersmis vierden, dan vuulde toch wel spèèt.
Vur 't irst mee naor de naachtmis, dè was iets hèèl apparts toen,
Ge wiest nie wetter kome ging, of wègge daor moest doen;
In 't holle van de naacht oew bed ùìt in de kouw,
En nuchter naor de kerk toe, dè was iets nuuws vur jouw.
We waren al hèèl vruug gegaon, zô dè we 'n stuultje han,
Want aanders moeste blèève staon, en 't duurde schêên't hèèl lang.
Onze Pa,die zong in 't kerkkoor, iets van gegloriaans,
Zô ha'k geheurd dèttie toen zèè, tegen onzen ôôme Fraans.
In de kerk daor stond 'ne stal, mee bilde lèvesgrôôt,
Ik kos 't goed zien, want ik zaat naost de kemèèl z'nen aachterpôôt.
't ôrgel spulde kerstliekes, wij zonge mee 't jongeskoor mee,
Van wij komen altesamen, en op aarde alom vree.
En toen 't begon kwaam de pestoor, mee hêêl veul persenèèl,
Drie here en veul mis dienèèrs, 't was 'n schôôn gehèèl.
Ik docht toen nog:mee zôveul man, dan zal't wel gauw gedaon zèèn,
Want nao aflôôp ha ons moeder gezee, dan ààte wij kenèèn.
Mar toen begon 't kyrië, ik denk wel tachtig keer,
Irst de soliste.en daornao mee ammol saome wêêr.
Mar dè't lang zô gaon duure, dè konde toen al zien:
De pestoor ging tèlkes zitte, vur 'n minuut of tien.
En toen begon 't gloria, toen was 't himmôl raak:
't Lêêk wel net 'n donderbui die in de kerk opstaak.
't Daoverde dur hil oew lèèf, al dè gegloriaans,
Ge zôt er van gaon lôôpe, mar daorveur krêêgde nie de kaans.
IK zaat daor zô te kèèke naor 't kiendje en de schaope,
En docht as 't un echt kiendje waar, dan kon ie zô nôôt slaope!
Zô ging dè toen nog hèèl lang deur, en ik krêêg steeds meer kouw,
Verwarming han ze toen nog nie, m'n haande wiere blauw.
Toen eindelijk nao 't krûiske iederèèn naor hûis kon gaon,
Waarde blij dè's moeder thûis 'n wèèrm knèèn ha staon.
En mee de ribbels in oew knieje van dieje riete stoel,
Hadde toen toch veul meer as nou:'n echt Kersmisgevuul.
Unne Zaolige Kersmis!
Kerst met ons moeder
Toen ik een kind was, zorgde zij voor de sfeer.
Met kaarsjes, 't stalletje en 'n boom elk jaar weer.
We zongen kerstliedjes en vonden het fijn,
om zo kerst te vieren, en samen te zijn.
Veel jaren later herhaalde 't zich weer .
Toen zorgde ik als moeder in mijn gezin voor die sfeer.
En oma die vierde de kerst bij ons mee,
en was samen met ons daarbij heel tevree.
Nu ga ik met kerst naar mijn moeder toe .
Ze woont in 't verpleeghuis is heel oud en moe.
Zeven en negentig, dement en bijna blind,
herkent ze mij allang niet meer als haar kind.
Zacht zing ik kerstliedjes voor haar.
Hou haar vast en ik zie zowaar, een traan langs haar wang,
en die traan maakt me blij.
't Is een vleugje herkenning van Kerst -Samen -Wij.
Nel Timmermans.
Kerst zonder ons Moeder
Kerst wordt heel anders dan het vorig jaar ,
als ik denk aan die viering in de Hazelaar.
Ze was er nog wel , maar ze wist niet meer ,
dat het Kerst was , al voelde ze wel de sfeer.
Ze was acht en negentig en doodmoe van het leven,
dat voor haar bestond uit altijd maar geven.
In April heeft ze haar ogen voorgoed dichtgedaan ,
is naar degeen die ze miste , onze Pa gegaan.
En ik weet echt niet of het ooit wel went ,
dat je niemand's kind meer bent.
Want Zij was er altijd je leven lang ,
't wordt nooit meer hetzelfde met Kerst ben ik bang.
Sint Maarten
Hier in de Langstraot viere ze dè , der stond en foto in de kraant , kender mee lampions die langs de deure ginge om te zinge en netuurlek om dan iets te krèège.
Wij woone rèùm drie-en -enhalf jaor in de Kèts , èn ik had al wel gezien desse hier gin driekôoninge kome zinge, wesse in Tilburg zelfs in 't bèùtegebied waor wij hebbe gewôond dus wel deeje.
Zô merkte desse zon twinteg k.m. van oew vurrige adres hêel aandere gewôontes hèbbe.
Mar toen wij zelf van die klèèn kender ware , hadde wij òk nog meer te viere as driekôoninge.
Drie daoge vur Kersmis was 't St Tôomes (thomas), dan mochte wij onze Pa bèùteslèùte van ons Moeder. Ze had ons verteld dè dè te maoke had meej 't verhaol van st.Jozef en Maria , die ok nerges binne mochte koome vur dèt Kersmis was.
Teege de tèèd dè onze Pa van z'n wèèrk tèùs kwaam hadde we overal de knip op de deur gedaon , èn zaate wij te wochte op wètter kome ging , dè was spannend! Assie dan aachterom kwaam begon ie aon de deur te rammele èn te roepe ;''doe es ope ik kan er nie in''. En dan riepe wij in koor ;"nee nee wè beloofde". En onze Pa die spulde et spèlleke meej , en ons Moeder òk netuurlijk. Onze Pa riep dan b.v. "ieder ene palmappel", en dan vroege wij aon ons Moeder , wès dè?.Ons MOeder had gezeej as ie ècht iets belooft dan moete ope doen. Mar ze zeej aachtermekare dè ene palmappel niks was, dèttie ons daormee vur de gek hield. Dus wij wir roepe nèè nèè dès niks. En dan deej onze Pa net of ie 't raom van de höskaomer omhôog wilde schèùve, om zô naor binne te kome En wij meej z'n alle daor naor toe om dè te vurkome , èn mar roepe ''wè beloofde ''?
En hij beloofde van alles, zô as: twee blauw niete, 'n pekske knupsgaotjes, of ieder twee lauwloene.
Wij bleve dus net zô lang nee roepe tot dèttie ons ene stèùver of en dubbeltje beloofde èn dan moesse we de deur ope doen. Onze Pa deej net of ie harstikke blij was dèttie binne mocht , en wij ware blij meej 't geen dè we kreege.
En drie daoge nao Kersmis hadde onnêûzele kènder , vur ons Koosje Koosje, dè was toen hèèl gewoon, mar ik denk dèt nao den ôrlog nie veul mir werd gedaon. As wij Koosje Koosje ginge zinge dan ware we verkleed as schooierkes, aaw kleere aon die we hier en daor kepòt mochte scheure, en hier en daor zwarte veege op oew gezicht meej ene verbraande kurk, en oew haor overhôop èn dan ginge we zinge in de buurt.
Koosje Koosje is m'n naam, ik ben voor alles goed bekwaam.
Ik ben tot alle ding geboren , ik heb m'n ouders vroeg verloren,
Als ik sterf dan ben ik dood, dan lig ik in m'n kistje bloot.
Dan kome de vogeltjes bij me zingen , dan zal ik uit m'n kistje springen,
als ik spring dan spring ik snel, naar de hemel of naar de hel.
Olie olie van de druiven,laat je droefheid maar verschuiven,
laat je droefheid maar vergaan.
Zet het flesje maar aan je lippen dan zal het stilletjes naar binnen wippen.
Ooh ik voel het aan m'n hartje, juffrouw gif me toch 'n kwartje.
Mistal krêegde dan wè snoep of wè geld, mar as dè nie zô was dan zonge we ,
ik heb gezonge en niks gehad, snij een stuk van 't vèèrekesgat,
snij mar diep , snij mar diep, snij mar in oew vingers diep.
En ok 't Koosje Koosje zinge word denk ik niemir gedaon.
Mar dan wier 't ok nog driekôoninge, en dè hebbe we lang èn gèère gedaon. Daor kwaam echt vanalles aon te paas, ons Moeders tòffelklèèd, luiers en handdoeke vur onder ons krôone, sigarekiesjes waor we meej braajnaolde götjes in braande, in de vörm van 'n ster, daorin wiere dan kèrskes vaastgesmolte, èn den oudste krêeg lucifers meej vur as oew kerske èùtwaaide.
Wie gin kiesje had, moes 't meej ene lampion doen, mar dè was wel gevaorlijk want as 't veul waaide vloog ie zô in de fik.
Ik heb ôk wel es meegemaokt dè we èrges stonde te zinge en dètter ene grôote lummel ope deej en onder mènne lampion schupte, die was toen hillemol ingedukt èn in de fik gegaon.
En omdèk meej driekôoninge verjaor hak die smèèreges pas nuuw gekreege, dus dè was dubbel zô èèreg. Mar ik heb ôk dè overlèèfd, èn toen dè bij ons in de femilie op en fisje nog es te praote kwaam hier in de Kèts, en ik vertelde dèsse hier niks meej driekôoninge doen , hadde m'n bruurs en zusse meej aonhang meej mènne leste verjaordag en verrassing.
Normaol koome ze hier aaltij aachterom binne , mar diejen aovend wier der gebèld en staon ze daor meej z'n alle verkleed en meej lampionne driekôoninge te zinge, kundet oew èège vurstelle, der zèn al verschillende A.O.W. ers bij, mar zôiets vèène wij harstikke leuk.
Gelèùfde 't nie , hier hèdder 'n foto van.
