|
|
| INHOUD DOSSIERS |
| INHOUD W T T |
| CUBRA HOME |
|
|
Het Woordenboek van de Tilburgse Taal wordt mede mogelijk gemaakt door
|
|
|
|
Bijlage
|
|
Liedtekst: We zijn boerinnen, een bijzonder feestlied Ed Schilders - 2 april 2012
Handschrift van een vrolijk feestliedje uit de verzameling van mevrouw Mientje Meijers (1900-1982) uit de Hasseltstraat in Tilburg. Met aantekeningen en een naschrift van Ed Schilders
Het handschrift
De transcriptie van het handschrift De onderstrepingen in de tekst zijn overgenomen uit het handschrift. Ze zijn daarin zeer waarschijnlijk aangebracht om de zangers erop te attenderen dat de klank dialectisch moet worden uitgesproken.
We zijn boerinnen van den auwen stempel En we leven dood bedaord Bij ons in Berkel zoo gehieten Zen de minschen goed van aard Mar hier in Tilburg is ’t heel aanders Hier is ’t niks dan een zotte kliek Want om de mode van de dames Lachen wij ons eigen ziek.
REFREIN We zijn boerinnen met steve [stèève – stijve, stevige] pinnen [ PIN = muts van boerinnen, ook ‘pinnenmuts, en in Tilburg ‘keuvel’ ]Weven [wèève – vrouwen] uit de auwen tijd
We zijn nor Tilburg toegekomen Zonder keer [kèèr – kar] en zonder tram En hoe we hieten meu de [meude – mag u] weten Zij hiet Mie en ik hiet Han We hebben eerst de koe gemolken De mulk in de kan gedoon We hebben ons egen afgewasschen En ons blokken [*] ongedoon [blòkke = hardhouten klompen of sandaalvormig schoeisel]
REFREIN
Op den Bosscheweg zoo we[wè – ongeveer] bè Loven Krégen wij al hooge nood En krek gelek we in Berkel deden We kropen in ’n ne diepe sloot Mar de moes we duur bezuren Dè wert voor ons een dure les Want zon vent van de politie Gaaf ons baaien een pruces
REFREIN
We zijn mé ons natte baaien broeken Sómen mar wir durgegaon Want ge kunt toch wel begrepen [begrèèpe – begrijpen] We hanne van schrik er in gedaan We klotste somen mar wer [wir – weer] verder Mee ons aaier nor de boterhal Mar ik zal jullie wel verzekeren Dè dè niemer gebeuren zal
REFREIN
Op de mert daar hebben we moeten lachen Door zagen wij een Juffrouw staan Dikken binen [bêene – benen] korte rokken Ge kekt ze host tegen der billen on De noemen ze hier de liste mode Manvolk vent dè schoon en schik Mar als wij zoo in Berkel liepen Staken ze ons stellig on de riek
REFREIN
Toen hebben wij bij Janus Schuurmans [*] Achter de kerk nog is [eens] goed gepist En dan recht nor hier gekomen Op de mert zin ze, was ’t hier fist Ze zin, deeze [dè ze, dèsse – dat ze] gingen fisten ... ... ...
NASCHRIFT
Omdat elk couplet acht regels heeft, lijkt het laatste couplet drie regels te missen. In de voorgaande coupletten rijmen de even regels op elkaar, de oneven regels hoeven niet te rijmen. Rolf Janssen heeft een ‘afgeslankte versie’ van deze tekst opgenomen in zijn boek ‘We hebben gezongen en niks gehad’ (1984) onder de titel ‘Boerinnen van den awe stempel’. Janssen schrijft dat het lied op bruiloften en partijen gezongen werd. De versie die hij optekende bij het echtpaar De Rooy-Wellens in Goirle, is inderdaad een bruiloftsvariant. Deze variant is beslist minder leuk dan die hierboven doordat alle verwijzingen naar de topografie (Bosscheweg, Loven, de Boterhal, de kerk, het café van Janus Schuurmans) verdwenen zijn. De twee boerinnen krijgen nog wel een ‘purces’ maar alle verwijzingen naar de hoge nood en het piesen zijn vervolgens niet meer te vinden in de Goirlese versie. Jammer, want de tekst die mevrouw Meijers opschreef is een rasechte loot aan de boom van de poep-en-piesliedjes waarmee onze voorouders op familiefeesten zoveel succes en plezier hadden.
Hier is mijn poging om het laatste couplet volledig te maken:
Toen hèbbe wij bij Jaones Schuurmans Aachter de kèrk nòg ’s goed gepist Èn dan rèècht nòr hier gekoome Op de mèrt zin ze, was ’t hier fist Ze zin, dèsse gingen fiste Èn ze zeeje: Gaode gullie mee ons mee? Naa zèmme hier, mar asge’t nie èèrg vèènt Dan gaon wij naa irst nòr de plee.
NOTEN
Het café van Janus schuurmans (foto: Regionaal Archief - Beeld on line - detail)
De muzieknotatie van Rolf Janssen |
