TERUG
INHOUD W T T
CUBRA HOME

PRINT DEZE PAGINA

 

Het Woordenboek van de Tilburgse Taal wordt mede mogelijk gemaakt door

Bijlage

kinkenduut - kikker - kikvors

samengesteld door Ed Schilders

2011-08-19

 

Twee gedichten van pater Piet Heerkens uit 'De Kinkenduut' (1940)

 

 

Kinkenduut, mijn bruurke...


Kinkenduut, mijn bruurke,
kwaoker van beroep,
'k luister dik 'n uurke
naor oe rauw geroep.


Ik wil ok 'ns kwaoke,
waoternaachtegaol,
simpele rijmkes maoken
in mijn moedertaol.


Heerkens uit de stejen
lösteren nie naor ons,
't peil is ver benejen
hullie stadgegons...


Boerkens uit den buiten,
heerkens van et laand
zullen ons bestuiten
om den aawen traant.


Is 't den tóón veural, die
't melodieke maokt,
och, dan is 't zo mal nie
as óns lieke kraokt!

 

De Paoter en de kinkenduut


Er zaat eenen dikke kinkenduut
te kwaoken in 't lekkere waoter,
en vlak daorbij, aon den aandere kaant,
daor stond eenen zwarte paoter;
en de zwarte paoter, ruig behaord,
mee 'ne lange bruine krullekesbaord
ha de kinkenduut in de gaoter.


De kinkenduut blies z'n eigen op
om hard te kunne kwaoke,
de hoeke van z'ne breeje mond
ver open toe aachter z'n kaoke;
en de zwarte paoter, ruig behaord,
mee 'ne lange bruine krullekesbaord
ha lol aon dč-d-aorige kraoke.


"Ehum!" dee de paoter en 't kwaoken hield op
en de kinkenduut laag daor te loere,
mee puilende oogen en laagenden mond
en ie daocht: et is een van de boere;
en de zwarte paoter, ruig behaord,
die trok 'ns aon z'ne krullekesbaord,
klaor om 'n praotje te voere.


"Zeg, kinkenduut, mee oew raar gekwaok,
kende geen leuker lieke?
As daolijk de stadslui komen, dan gaon
z'oe steenige mee kritieke!"
en de zwarte paoter, ruig behaord,
die graaide 'ns deur z'ne krullekesbaord
en z'n eugskes die blonken as krieke.


"Ik kwaok en ik laach en ik kraok er mar raok!
en ik blaos er de broebels in 't waoter,
en kómen die rakkers, ik kwaok en ik kraok
mar ik haaw ze sekuur in de gaoter",
en de zwarte paoter, ruig behaord,
die aaide 'ns over z'ne krullekesbaord
al lösterend naor dieë praoter.


"Dan vatten die rakkers 'n kluitje zaand
om et kwaod in et waoter te kwakken;
ik laot me wč zakke, ze raoken geen laars
en ik waocht toe ze verder rakken".
en de zwarte paoter, ruig behaord,
die giechelde in z'ne krullekesbaord
al hukkelend op z'n hakke.


"En a'k dan 'n kort kwartiereke staok
en wč rust in et diepere waoter,
dan laach ik die rauwe rakkers weer uit:
ik kwaok ze nao om d'ren flaoter".
en de zwarte paoter, ruig behaord,
trok lollig aon z'ne krullekesbaord...
toen schreef ie dees lieke, dieë paoter!