|
Boeken op Vakantie (4) - Wakker in Cluny
|
Cluny We zijn in Cluny, in een statig, oud hotel dat 's morgens naar boenwas geurt en 's avonds naar het menu van de dag. De keuken is er voortreffelijk, het personeel geruisloos, en het klokgelui van de abdij komt zomaar binnenwaaien. Het enige nadeel is dat alles kraakt. De trappen, de planken vloer in de gang, en het ledikant van de bovenburen, die blijkbaar zeer onrustig slapen. Pas op de derde dag ontdek ik de bibliotheek. Ik had de grote kabinetkast op de overloop wel eerder gezien, maar je denkt dan aan linnengoed, handdoeken, en de schorten van de kamermeisjes. Nu heeft iemand een van de deuren open laten staan, en zie ik de boeken en het koperen bordje 'Bibliothèque'. Een wat groot woord voor drie planken vol boeken, die vrijwel meteen hun komaf prijsgeven: door uitgelezen of vergeetachtige reizigers achtergelaten. Maar het staat er, en dus is dit een bibliotheek. Als ik de tweede deur open, piepen de scharnieren schril, en zie ik het 'Règlement', met twee punaises aan de binnenkant geprikt. "Gelieve na lezing het boek terug te zetten voor het plezier van toekomstige lezers." Was getekend: de directie. Mogen we uit de collectie statistische conclusies trekken? Dan zijn de Amerikanen - herkenbaar aan hun opzichtige paperbacks - de grootste achterlaters, gevolgd door de Fransen zelf en de Engelsen. Italiaans en Duits zijn ook redelijk vertegenwoordigd. Er is welgeteld één Nederlandstalig boek: 'De vrouw in het Götakanaal' van Maj Sjöwall en Per Wahlöö. Ik probeer te slapen. De klok van de abdij heeft al middernacht geslagen als op de gang de deur van de bibliotheek piept. Een late lener. Deur piept weer dicht. Lener op krakende trap naar boven. Een deur die geopend en gesloten wordt. Glaasje water? De lener stapt in het ledikant. Onrustige lezers, onze bovenburen. Dit moet het enige hotel ter wereld zijn waar je door lezers uit je slaap kunt worden gehouden. |
