Een persoonlijke – vage- herinnering:

Als jongetje van een jaar of zeven kon ik al aardig hardop lezen, vonden de fraters. Daarom mocht ik op de Dag van de H. Kindsheid in 1942 of 1943 in de kerk van het Goirke een gedichtje voorlezen als onderdeel van een programma waarin de aanwezige kinderen samen liedjes zongen en gebedjes opzegden. Natuurlijk vond ik dat heel spannend. We moesten van te voren bij elkaar komen in het huis van een mevrouw in de Houtstraat. Wat we daar deden, weet ik niet meer, maar ik meen dat we een versiering kregen in de vorm van een halskransje gemaakt van kleurige lapjes. Kregen we ook nog een medaille? Kan goed zijn. In ieder geval gingen we daarna in een soort optocht naar de kerk.

Laten we eens naar ons prentje kijken en uitzoeken wat de H.Kindsheid voor een organisatie was. We zien we een romantisch tafereel : een missionaris die in een kampong in Indië breed gebarend enkele dorpsbewoners toespreekt. Zij zitten net als hij gewoon op de grond. Het dateert waarschijnlijk uit de periode 1946 -1950 en het geeft goed de sfeer weer van de katholieke opvattingen uit die tijd. Gaat en onderwijst alle volken was het bijbelse motto dat velen inspireerde.

Vooral in Nederland was er veel belangstelling voor missiewerk, ook bij de jeugd. Al vanaf hun geboorte werden veel katholieke kinderen ingeschreven als lid van het Pauselijk Genootschap van de H.Kindsheid. Met "kindsheid" bedoelde men de prille jeugd van Jezus. De verplichtingen voor de aangesloten kinderen waren eenvoudig: ze moesten een paar centen per maand betalen als contributie en dagelijks een weesgegroet bidden met een schietgebed voor hun arme leeftijdgenootjes ("heidenkindjes") die het ware geloof nog niet hadden leren kennen. Het geld werd opgehaald door zelatrices.

Men wilde de kinderen doordringen van de noodzaak van het missiewerk. Als ze 12 werden, konden ze toegevoegd lid van de Kindsheid worden. Als ze 18 waren, werden ze geacht lid te worden van het Genootschap tot Voortplanting des Geloofs. Blijvende belangstelling voor het missiewerk was zo verzekerd.

In Nederland was de H.Kindsheid in 1849 opgericht door Mgr. Zwijsen. In veel parochies werden afdelingen opgericht. In Tilburg waren die van het Heike en het Goirke de eerste. Vóór WOII organiseerden de diverse afdelingen van het genootschap in veel plaatsen in Brabant jaarlijks optochten waarin kinderen verkleed als Chinezen, Indianen, negertjes, patertjes en zustertjes meeliepen. Na de oorlog verdween dat gebruik geleidelijk, hoewel er in sommige plaatsen tot in de jaren vijftig nog kindsheidoptochten georganiseerd werden.

Het genootschap gaf ook een blad uit. In 1941 werd dat door de bezetter verboden; pas in 1946 hernam het zijn activiteiten. Aanvankelijk heette het Annalen der H.Kindsheid, maar in 1934 werd de naam veranderd in De Kleine Apostel, met de vorige naam als ondertitel. Nog later werd de ondertitel Tijdschrift van het pauselijk missiewerk der kinderen en in 1969 werd de hele naam teruggebracht tot KLAP waarin we de beginletters van Kleine Apostel herkennen. Het blad wordt nog steeds in heel veel gezinnen gelezen, vooral ook omdat inhoud en opmaak volledig aangepast zijn aan deze tijd.

Bij navraag onder familie en kennissen blijkt dat de meesten net als ik slechts vage herinneringen hebben aan gebeurtenissen rondom de H. Kindsheid. Zijn er lezers met een scherper beeld in hun hoofd?