Eerlijk gezegd vind ik dit prentje overdreven zoetelijk, maar ik neem het toch op in deze serie, omdat de naam Ferrerius in Tilburg heel bekend is. Het is namelijk de naam van de frater die allerlei schrijfgerei, vulpennen en schrijfmachines verzamelde. Zijn verzameling werd de grondslag voor het huidige museum Scryption aan de Spoorlaan in Tilburg. De man aan wie de frater zijn kloosternaam ontleende was de heilige Vincentius Ferrerius. ( Spanje 1350 – Bretagne 1419)

Het prentje toont ons de heilige als hemelbewoner - boven de wolken - met engelachtige vleugeltjes en met twee knielende engelen die als echte fans naar hem opkijken. Hij heeft het ordekleed aan van de Dominicanen. Zijn linkerhand rust op de bijbel en zijn rechterwijsvinger wijst vermanend naar boven. Daar zien we een tekst in het Latijn die zoiets betekent als: Vrees God en geef hem alle eer.

Vincentius Ferrerius’ leven speelde zich af in een periode dat er drie pausen tegelijk aan het hoofd stonden van de kerk. ( Het Westerse Schisma) Er was er een in Rome, een concurrent zat in Avignon en de verwarring steeg ten top toen er in 1409 in Pisa nog een derde paus werd gekozen.

Vincentius stelde zich in dienst van Benedictus XIII, de (tegen-)paus die zijn zetel had in Avignon.

Als energieke missionaris reisde Vincentius door Spanje, Frankrijk en Noord-Italië. Hij was tamelijk klein van gestalte, kaalhoofdig en tamelijk stram en stijf, maar hij was ook een heel begaafde prediker met een stem als een klok die duizenden mensen tegelijk kon toespreken ( zonder microfoon uiteraard) en hen daarbij de schrik op het lijf kon jagen met zijn beschrijving van het komende laatste oordeel. Daarbij deed hij - misschien ter compensatie - tientallen wonderen tijdens zijn rondreizen en vond hij ook nog tijd om de Tractatus de vita spirituali ( Een verhandeling over het geestelijk leven) te schrijven, een boek dat vele malen herdrukt is en verder nog een boek met zijn verzamelde preken ( Sermones) dat ook vele malen herdrukt is. In zijn gevolg waren vaak grote groepen flagellanten die als een soort Middeleeuwse masochisten zichzelf geselden ter wille van het geloof.

Vincentius zag uiteindelijk in dat drie pausen te veel van het goede is en daarom probeerde hij Benedictus XIII te bewegen af te treden zodat de laatstgekozen paus, Martinus V , aan zijn onbetwiste pontificaat in Rome zou kunnen beginnen. Toen Benedictus weigerde, maakte Vincentius zijn opvatting bekend aan een reusachtig grote menigte in Perpignan. Benedictus zag toen geen andere uitweg dan vluchten uit Avignon ( 1415) . Vincentius ging daarna tot zijn dood door met zijn indrukwekkende preekbeurten, maar nu in dienst van Martinus V.

Vincentius was lid van de orde der Dominicanen. In Nederland wordt hij speciaal vereerd in Ryckholt

( gem. Eijsden) waar Franse Dominicanen in 1883 begonnen met het bevorderen van bedevaarten te zijner eer naar hun kloosterkerk. Hij werd (wordt?) er vooral aangeroepen als hulp bij ziekten.

Bronnen: Met de heiligen het jaar rond – Bussum 1953; Heiligen – Amsterdam 2002 : Encarta Winkler Prins Encyclopedie;

website van het MeertensInstituut