|
 
|
|
Vleugel
Ik
las vorige week dat de VVD de cartoonist Gregorius Nekschot de gelegenheid
geeft zijn werk te exposeren in de VVD-vleugel van het gebouw van de
Tweede Kamer. Dat bericht zingt sindsdien rond in mijn hoofd. Voor alle
breed uitgemeten ophef rondom zijn persoon kende ik Nekschot niet.
Inmiddels heb ik, net als de meeste Nederlanders, enkele van zijn cartoons
bekeken. Ik moet zeggen dat ik er best om heb kunnen lachen, maar mijn
sympathie heeft hij toch niet echt gewonnen. Dat komt door dat
onsympathieke pseudoniem dat hij zichzelf heeft aangemeten. Het is een
bewuste keus die past bij zijn provocerende tekeningen, maar ik vind het
wat te veel van het goede (lees: van het provocerende).
Waar ik Nekschot nu dus een beetje ken, ken ik de VVD-vleugel in het
Tweede-Kamergebouw nog steeds niet. Ik ben er immers nog nooit geweest en
verwacht vooralsnog van Mark Rutte of een van zijn makkers ook geen
invitatie. Ik heb er wel een voorstelling bij, maar die doet hier niet
terzake. Het gaat mij hier om de reden dat het bovengenoemde bericht
tussen mijn oren blijft hangen en die ligt in het woord ‘vleugel’. Dat
doet me denken aan Paleis Soestdijk in de hoogtijdagen van de Greet
Hofmans-crisis, toen je de Julianavleugel en de Bernhardvleugel had met
ieder hun eigen personeel en getrouwen. Vleugel klinkt groot. Het klinkt
als een lange gang met hoogpolig tapijt waarop vele deuren uitkomen. Dat
beeld zal ook wel enigszins kloppen.
Maar als ik Mark Rutte een tip mag geven, zou ik niet te lang meer wachten
met het exposeren van de cartoons en het op die manier maken van een
statement voor de vrijheid van meningsuiting. Het is immers de vraag hoe
lang de VVD-vleugel nog een ‘vleugel’ blijft. Als we de peilingen
mogen geloven, zou het op korte termijn wel eens een VVD-hoekje kunnen
worden. En op middellange termijn misschien wel een VVD-kamer. Een kamer
met één bureau, dat van de fractievoorzitter. Op zo´n kamer kun je
natuurlijk ook ingelijste cartoons hangen, maar dat is niet iets wat je
vol trots aan de jongens en meisjes van de pers laat weten. Als de VVD
inderdaad zo klein zal zijn geworden, zal Mark Rutte op dat kamertje
misschien zichzelf een nekschot toedienen, uit wroeging over zijn veel te
lang volgehouden optimisme-tegen-beter-weten-in.
Tegen die tijd is er ook van een andere vleugel niet veel meer over. Het
betreft een vleugel (niet met hoogpolig tapijt, maar met goedkoop vinyl op
de vloer) waar nu nog 33 kamers op uitkomen. Hier zouden er, als het
Tweede-Kamergebouw vandaag heringedeeld zou worden, volgens Maurice de
Hond en de zijnen nog maar 17 van overblijven. Het is de vraag of je dan
nog van een ‘vleugel’ mag spreken. Desalniettemin menen sommige
politieke voorspellers en anderen die in de toekomst denken te kunnen
kijken, dat de vrije val nog niet gestuit is. Ook de PvdA-vleugel zou op
korte termijn wel eens een PvdA-hoekje kunnen worden, waar aan de muur
amper nog plaats is voor een paar foto’s van Drees, Den Uyl en Kok.
Een
van de vleugels van het gebouw wordt tegen die tijd waarschijnlijk bewoond
door Rita’s army, oftewel de lichting nieuwe politici die de problemen
gaat oplossen, op de manier die wij zelf via internet mogen aandragen. En
in een andere vleugel wonen Geert en zijn jongens, die tegen die tijd het
probleem van de multiculturele samenleving rigoureus en definitief hebben
opgelost. Maar hoe het gebouw ook zal zijn veranderd, de SGP heeft dan nog
steeds twee kamers en in beide kamers woont een man.
|
|
