|
Moe
Nederland is talentenjachtmoe. Althans dat beweert Gordon en die heeft er
verstand van. Nu pas, dacht ik toen ik het las. Ik loop meestal toch niet
voorop als het om nieuwe trends gaat, maar talentenjachtmoe was ik al veel
langer. De eerste serie Idols heb ik als vader van drie leden van de
doelgroep nog braaf uitgezeten en ik heb me zelfs meestal van commentaar
onthouden. De tweede serie vond ik al een veel grotere opgave en de derde
serie heb ik geweigerd te kijken. En als ik dan toch een flard opving, heb
ik die, tot ergernis van mijn kinderen, van vernietigend commentaar
voorzien.
Ik ben overigens niet alleen talentenjachtmoe. Ik ben ook verschrikkelijk
Gordonmoe en misschien nog wel meer Gerard Jolingmoe. Ik ben Goede Tijden
Slechte Tijdenmoe, Hollands Next Topmodelmoe, Beauty and the Nerdmoe en
hoe heten al die andere verschrikkelijke RTL- en SBS-programma’smoe. Ik
ben gewoon volledig commerciële televisiemoe.
Wat ik ook heel erg ben, is Wildersmoe en Fitnamoe en al die artikelen die
erover geschreven wordenmoe. En een paar dagen na het startsein ben ik ook
al ongelooflijk Trots op Nederlandmoe. Dat komt omdat ik al veel langer
Ritamoe ben. Wat is het toch jammer dat ze niet nog wat harder in haar
kelder gevallen is, zo hard dat ze dat podium van de Passenger Terminal in
Amsterdam niet meer had kunnen betreden. Hoewel, ze is zo trots op
zichzelf en haar leeghoofdigheid dat ze ook vanuit een rolstoel haar
oneliners en simpele oplossingen wel over haar oerdomme aanhang had
uitgestrooid. En ik moet er al helemaal niet aan denken dat ze op haar
hoofd gevallen was, want een Rita met hersenschudding zou waarschijnlijk
met nog simpelere oplossingen voor ingewikkelde problemen zijn gekomen.
Dan was het niet alleen: geen nieuwe moskeeën meer erbij, maar ook de
bestaande afbreken of desnoods met geweld bestormen.
Balkenendemoe ben ik vanzelfsprekend ook en Bosmoe en zelfs al een beetje
Rouvoetmoe, maar ook enorm Ruttemoe. Er zijn ook dagen dan ben ik
Marijnissenmoe en als ik heel slechts geslapen heb zelfs Halsemamoe
(hoewel ik om haar grappen altijd heel erg moet lachen). Bushmoe ben ik al
meer dan acht jaar, maar inmiddels ben ik ook al behoorlijk Hillarymoe.
Als ik haar tronie op televisie zie, kan ik me Bills escapade steeds beter
voorstellen. Obamamoe ben ik trouwens ook al.
Hoewel voetbal nog steeds mijn favoriete sport is, begin ik ook behoorlijk
voetbalmoe te worden. Net als bij politiek ligt dat niet aan spelletje
zelf, maar aan de koppen van degenen die er verstand van menen te hebben.
Net als vele anderen ben ik Van Gaalmoe, maar nog veel erger Johan
Derksenmoe. Werkelijk doodmoe word ik van de zogenaamd deskundige analyses
waarmee deze chagrijnige stinksigarenroker week in week uit dit prachtige
spel bezoedelt. Moge het zo zijn dat de terugkeer van voetbal naar de
moederschoot van Studio Sport ook het afscheid van deze
‘voetbalkenner’ betekent.
Een lezer die op basis van het bovenstaande is gaan denken dat ik ook
levensmoe ben, heeft er niets van begrepen. Juist omdat ik graag in alle
eenvoud van het goede wil genieten, word ik zo moe van al die betweters en
ijdeltuiten.
|
