INHOUD 
MIJN BRIL
INHOUD HANS MANDERS
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
KUNST
FOTOGRAFIE
AUDIO

Print Pagina


 

 

 

 

 

 

 

Vasten

We zijn tijdens de voorjaarsvakantie een paar dagen in de Ardennen geweest. Waar we daar twee jaar geleden nog geskied hebben, deed dit keer de voorjaarsvakantie zijn naam eer aan. Want hoe vroeg deze vakantie dit jaar ook viel, we hebben volop buiten in de zon kunnen zitten. De geur van lente hing overal in de lucht, terwijl het pas 8 februari was. Een zekere weerkundige schijnt te hebben voorspeld dat er aan het eind van februari nog een Elfstedentocht komt. Maar dat is dezelfde die vorig jaar november een superstorm voorspelde. Weerman Reinier van den Berg, van wie ik onlangs een lezing mocht bijwonen over klimaatverandering, noemde hem een charlatan.

Weer thuisgekomen las ik in mijn krant (naast een artikel over een Britse bisschop die delen van de sharia wil invoeren) een artikel met de kop ‘Katholieke vastentijd moet net zo ‘cool’ worden als de ramadan’. Ik moest meteen aan het snoeptrommeltje uit mijn jeugd denken. Erg coole herinneringen heb ik daaraan niet overgehouden. De verleiding om er in de loop van de veertig dagen heimelijk in te graaien, was vaak te groot.  Bij het lezen van het artikel werd me duidelijk dat de katholieke kerk de jaarlijkse Vastenactie dit jaar propageert als de ‘christelijke ramadan’. Dat laatste is bij de hedendaagse jongeren inmiddels een bekender begrip dan vasten.  En daar moet natuurlijk iets aan gedaan worden. Jongeren moeten het dus weer cool gaan vinden zichzelf iets te ontzeggen of een opoffering te doen.

Mijn vrouw en ik hebben ook dit jaar onze drie pubers, na de onstuimige carnavalsdagen, weer even uitgelegd dat carnaval oorspronkelijk een katholiek feest was ter voorbereiding op de veertig dagen durende vastentijd. Erg veel interesse wisten onze stichtelijke woorden niet te wekken en veel zin zichzelf iets te ontzeggen sprak er niet uit hun blikken. Ze vonden het al lastig genoeg dat ze in de Ardennen een paar dagen niet konden internetten en dus niet met hun vrienden konden msn’en. Gelukkig voor hen konden ze wel sms’jes sturen en ontvangen, anders was de opoffering te groot geweest.

Toch zou op dat terrein het idee van vasten een moderne invulling kunnen krijgen. In navolging van de 40 dagen zonder sex van de EO stel ik 40 dagen zonder internet en mobieltje voor. En wat mij betreft pakken we meteen de tv er ook bij, in ieder geval die Idolsflauwekul en de meeste andere programma’s van de commerciële zenders (behalve het voetbal natuurlijk, want daar heb ik mezelf mee). Erg cool zullen de hedendaagse jongeren mijn voorstel niet vinden, maar ze zouden wel uitzien naar Pasen als we hun deze opoffering zouden kunnen opleggen.

Ik weet dat het een illusie is en dat je, net als bij het klimaat, een ingezette verandering niet zomaar terugdraait. En dat is misschien maar goed ook. Zelf moet ik met dit zonnige weer ook niet aan vasten denken. (En voorlopig ook nog niet aan de invoering van delen van de sharia.)