|
Engel
Een van de vele kerken in Rome is de San Luigi dei Francesi. Het is, zoals
de naam al zegt, de nationale kerk van de Fransen in Rome, zoals de
Nederlanders vlakbij de St. Pieter de kerk van de Friezen hebben. Het zijn
beide gebouwen waar de meeste toeristen aan voorbij lopen. Bij de Friese
kerk komt dat omdat hij nogal verstopt ligt en zelden open is. In het
geval van de San Luigi komt het omdat ze onderweg zijn naar de Piazza
Navona en zich op weg naar dit mooiste plein van Rome niet willen laten
afleiden door weer zo’n kerk met een barokgevel. Daar zijn er immers
veel te veel van in Rome, althans in de ogen van de meeste toeristen.
Ikzelf heb de kerk ook pas ontdekt toen ik de vierde of vijfde keer in
Rome kwam. Sindsdien ga ik er iedere keer even binnen. In de afgelopen
meivakantie ben ik er zelfs tweemaal geweest. De eerste keer was om mijn
gezinsleden de prachtige schilderijen te laten zien die in de vijfde kapel
links hangen. Het betreft hier drie werken van Michelangelo Merisi, die
beter bekend is onder de naam Caravaggio. Ze vertellen gezamenlijk een
soort verhaal over de apostel en evangelist Mattheus. Een heet ‘De
roeping van Mattheus’. Daarop valt het typische Caravaggiaanse licht op
de latere heilige, die tijdens het uitoefenen van zijn oorspronkelijke
beroep, belastinginner, nogal verbaasd met de vinger naar zichzelf wijst,
als Jezus hem oproept hem te volgen. Het schilderij daartegenover is
getiteld ‘De marteldood van Mattheus’, waarop dit gegeven op z’n
Caravaggio’s nogal ondubbelzinnig is weergegeven.
Het schilderij in het midden, het altaarstuk, is de reden dat ik een paar
dagen later nogmaals de San Luigi binnen ben gelopen. Ik had immers
besloten daar nu eindelijk eens een poster van dit schilderij te kopen om
het thuis in mijn werkkamer op te kunnen hangen. Het heet ‘Mattheus en
de engel’ en het is de belangrijkste reden waarom ik de kerk iedere keer
weer binnenga. De prachtige oranje mantel van de heilige, zijn bebaarde,
gegroefde gezicht, de aderen op zijn handen, zijn vieze voeten, ze leiden
er allemaal toe dat ik me steeds weer aan het schilderij vergaap.
Maar het is vooral de engel die boven
Mattheus hangt die me in vervoering brengt. Hierdoor wordt inspiratie op
zo’n weergaloze manier weergegeven dat de tranen me in de ogen dreigen
te schieten. Je ziet hoe Mattheus met een mengeling van verbazing en
opperste concentratie naar deze engel luistert en met zijn schrijfhand het
ingefluisterde noteert.
Ik ben maar een schrijvertje. Een hobbyist die wat kinderboeken,
gedichtjes, liedjes en columns geschreven heeft. Maar dit beeld herken ik.
Inspiratie voor een tekst begint vaak met een mooie zin. Een zin die
plotseling in mijn hoofd zit, zonder dat ik kan aangeven waar die vandaan
komt. Het is inderdaad soms net of een engel me die heeft ingefluisterd.
Ik heb de poster nog niet opgehangen, maar dat komt omdat hij enigszins
gekreukeld uit de reisbagage gekomen is. Inmiddels is hij weer goeddeels
rechtgetrokken. Ik ga aanstaande weekend een mooie lijst kopen en het
schilderij ophangen. Als een huldebetoon aan de inspiratie, waar die ook
vandaan komt.
|
