Robert
Proost
poëzie
Acefalisch
verlies
niet in principe
alleen maar ledematen
of tanden en bloedvaten
noch huid en haar
noch op
figuurlijke wijze
het hart aan die ander
of de
lever aan je-weet-wel-wat
hopend op verandering
dat je
nooit kan blijven
in wie je verandert
nee, wacht, je wordt
stiekem geen haar beter
wees
toch eindelijk eens down-to-earth, man!
af en toe gebeurt er nu eenmaal niets anders
dan wat je ziet plat op papier
en hij
trok het terug uit de wolken
had het zijn leven lang verloren
of verloren kunnen zijn
trok eens stevig aan de oren
die dus echt de zijne moesten zijn
de dwaas
|