---

 

tatsbo lihin

 

in het huis van mijn vader

waren vele woningen;

- gastvrijheid was toen niet alleen een woord -

welkom en blijf eten;

brood en vis

er is genoeg voor iedereen

meer dan genoeg – er is zelfs over

en de beste wijn

is voor wie het laatste komt

 

daar waar eens de zon scheen

aanbidt men nu de schaduw;

binnen slechts enkele jaren

Romeinen en barbaren, dronken van eigenwaan

hebben mijn thuis gerestaureerd

totdat enkel overblijft

de kilte van een vochtige kelderruimte

met een bovenlicht op straatniveau

 

een enkele voorbijganger

knielt naast mij en kijkt naar binnen;

wat ik zie wordt beperkt

- gelukkig, denk ik, ik wil niet alles zien -

door letters, ik lees

- in spiegelschrift –

de toverformule die aangeeft

dat zij die er nu logeren

zich voor eeuwig veilig wanen:

“tatsbo lihin”

 

                                                            Ton Linden - 2007

---