Kerdju, ons vèrreke wurdt geslacht.

De slachter wit 'rvan.

Hij is al mee ons moeder

nor 't stookhok toegegaon.

Want hij moet uurst 's kèke

of 't watter wèl góed kókt.

Daor hî ons moeder vanmèrrege

veul mutserd onder gestókt.

Kerdju, ons vèrreke moet geslacht.

De slachter hi ne stok,

d'r haolt ie 't vet vèrreke

mee ût ’t vèrrekeshok.

't Vèrreke wurdt gestóke,

ons moeder ruurt in 't blóed.

Daor zal ze bulling van maoke,

dè kent ons moeder góed.

Kerdju, ons vèrreke is geslacht.

't Hangt al op de leer.

De prutselpot die stî op 't vuur,

mèr d'r kumt nog hil wa meer.

Nog zult en ham en droge worst

en spek en kermeneij.

We kanne d'r wir tege,

wir tege tot in meij.

Kerdju, ons vèrreke is geslacht.

Op 't vuur stî ne pot mee vet.

Die hî ons moeder daor allang

te pruttele nirgezet.

Daor komme nou de kaoikes van,

die doen we op 't bróód.

Daor worre mense sterrek van

en keinder hil gaauw gróót.