CuBra

HOME

The Life and strange surprising Adventures of Robinson Crusoe

Robinson Crusoé; enrichi de La vie de Daniel de Foé.

100 plus

 J’avais, comme je l’ai déjà dit, appris à parler à mon Poll; et il le faisait si familièrement, et il articulait si distinctement, si pleinement, que c’était pour moi un grand plaisir de l’entendre. Il vécut avec moi non moins de vingt-six ans: combien vécut-il ensuite? je l’ignore. On prétend au Brésil que ces animaux peuvent vivre cent ans. Peut-être quelques-uns de mes perroquets existent-ils encore et appellent-ils encore en ce moment le pauvre Robin Crusoé.

Dat papegaaien met gemak de 100-jarige leeftijd bereiken, is geen fabeltje. Wij willen dit onderstrepen met een fotografische opname van de Cocky Feathers, stokoud, en helder van geest.

G. Brands: De paarden van Krall en nieuwe avonturen uit Natura Artis Magistra

120 plus

Vogels kunnen een aanzienlijke leeftijd bereiken, zij het dan dat de grootste soorten ook meestal het oudste worden. Een uitzondering hierop vormen de papegaaien die, hoewel overzichtelijk van afmeting, toch vaak de mens overleven. Recordleeftijden werden o. a. geboekstaafd voor een Europese oehoe (70), condor (65), struisvogel (59), adelaar (56) en pelikaan (52). Kleine vogels als leeuweriken en winterkoninkjes worden doorgaans niet ouder dan een jaar of vijf, hoewel zwaluwen, die evenmin omvangrijk zijn, wel 16 jaar kunnen worden.

De oudste vogel uit de historie zou volgens zeggen Cocky Bennett zijn geweest. Cocky was de kakketoe van Mrs, Sarah Bennett, eigenaresse van het Sea Breeze Hotel in Tom Ugly’s Point, Australië. De vogel was meer dan 120 jaar oud, toen hij in 1916 stierf. Mrs. Bennett had zelf de vogel 26 jaar in huis gehad. Zij had hem geërfd van de oude scheepskaptein George Ellis, die had gezworen dat de kaketoe al aan boord was geweest toen hij als 9-jarig scheepsmaatje het ruime sop koos. Hoe dan ook. De laatste 25 jaar van zijn leven was Cocky Bennett vrijwel kaal. Een oude zeeman herinnerde zich jaren geleden hoe Cocky menigmaal hotelgasten verschrikte door plotseling te krijsen: One more fucking feather and I’ll fly!

Alexandre Dumas père
Saphir, pierre précieuse montée

La Marchande d'Honneur

Vertaling: HPM 2010

La troisième [Etoile] vendait de la santé.
— Nous n'en avons pas acheté.
— Alors, répondit la marchande de longues années, j'en suis fâchée, mais sans esprit, sans vertu et sans santé, les longues années n'ont aucune valeur.
Et la marchande de longues années referma sa malle, refusant de vendre sa marchandise à des gens qui n'avaient pas eu l'intelligence  d'acheter celle de ses soeurs.
Sa malle refermée, il se trouva qu'elle avait, sans y faire  attention, gardé un échantillon de sa marchandise à la main.
C'était un petit bout de longue vie.
Il y en avait pour trois siècles.
Un perroquet était là sur son perchoir.
— As-tu déjeuné, Jacquot? lui demanda-t-elle.
— Non, Margot, répondit le perroquet,
L'Étoile se mit à rire, et lui donna l'échantillon.
Le perroquet le mangea jusqu'à la dernière miette.
C'est depuis ce temps-là que les perroquets vivent trois cents ans.
En ce moment, la marchande de longues années, qui regardait le papegai croquant son échantillon, entendit un grand tumulte.
Au milieu de ce grand tumulte, elle distingua ces mots:
— De l'honneur ! de l'honneur ! qui veut acheter de l'honneur?
C'était la cinquième Étoile qui faisait son entrée dans la ville.

De derde [Ster] verkocht gezondheid.

-- We hebben niks gekocht.

-- Nou, antwoordde de verkoopster van hoge leeftijden, daar ben ik dan boos om, want zonder geest, zonder eerbaarheid, en zonder gezondheid, is een hoge leeftijd ook helemaal waardeloos.

En de verkoopster van hoge leeftijden deed haar koffertje dicht, en weigerde haar koopwaar te verkopen aan mensen die zo dom waren geweest dat ze niks van haar zusters hadden gekocht.

Nadat ze haar koffer gesloten had, merkte ze dat ze, ongemerkt, nog een stukje van haar koopwaar in haar hand had.

Het was een stukje lang leven.

Ongeveer drie eeuwen.

Tegen een papegaai die daar op zijn stok zat, zei ze:

-- Heb je al ontbeten, Jacquot? 

-- Nee, Margot, antwoordde de papegaai.

De Ster moest er om lachen, en gaf hem het stukje.

De papegaai at het op tot aan de laatste kruimel.

En sinds die tijd worden papegaaien driehonderd jaar oud.

Op dat moment hoorde de verkoopster van hoge leeftijden, terwijl ze toekeek hoe de papegaai het brokje van haar koopwaar oppeuzelde, een hele hoop lawaai.

En tussen al dat lawaai kon ze het volgende horen:

--  Eer! Eer! wie wil er Eer kopen?

dat was de vijfde Ster, die in het stadje was aangekomen.

Bericht uit de Nieuwe Tilburgsche Courant

Bron: krantenwebsite Koninklijke Bibliotheek