HOME
TEKSTEN
AUTEURS
AUDIO
BRABANTS
SPECIAAL

print pagina

Leo Mesman

Klik hier voor Leo's eigen literaire weblog: 
'Gedichten album'


 

 

Twee naamdichten over Corona

 

Paniek brak uit.
Angst veroverde de wereld.
Niemand wist aanvankelijk raad.
Dodentallen bleven stijgen.
Er was alom verdriet.
Medische zorg werd overvraagd.
In laboratoria werden overuren gedraaid.
Er gloorde hoop:

Vaccins kwamen beschikbaar.
Alle hens aan dek voor de GGD’s.
Corona hoopte men snel weg te prikken.
Corona blijkt helaas een hardnekkig verschijnsel.
IC’s lopen weer vol.
Nog is de strijd niet gestreden.
Samen worden we het virus de baas!

 

 

 

 

Geschreven op een exemplaar

van La Divina Commedia

 

Ik zag op zekere avond een man voorbijkomen,

In een ruim gewaad gehuld, als een consul in Rome.

Zijn gestalte stak donker af tegen de heldere lucht.

Toen hield hij halt en bekeek mij geducht

Met een intense, wild ogende blik.

En hij zei me: In vroeger tijden was ik

Een hoge berg die heel de horizon vulde

Tot ik, blind van geest nog, ontkomen wilde.

Op de schaal der wezens een graad gestegen,

Werd ik een eik, priester en altaar genegen

En liet ik mijn loof raadselachtig ruisen.

Toen werd ik een leeuw, loom de savanne doorkruisend

En grauwend naar de nacht met haar duistere kanten.

Nu ben ik een mens - en mijn naam is Dante.

 

(Vertaling van een gedicht van Victor Hugo uit juli 1843)

 

 

 

 

Een droom

 

Langzaam zwaaide het zware hek open

Naar een met toortsen verlichte gang.

Aarzelend begon ik te lopen.

Ik was nieuwsgierig, maar ook bang.

 

Mijn stappen weerkaatsten luid en hol

Tegen de kale vloer en muren.

Hoe lang hield ik deze voettocht vol?

Minuten kropen voorbij als uren.

 

Eindelijk kwam ik bij een poort

Die mij vrije toegang verschafte

Tot een duister, dicht bebost oord

Waar wilde honden blaften.

 

Ik wist niet wat me nog te wachten stond;

Tot mij ontroering overmande,

Toen uit zijn zoetgevooisde mond

Het ‘Welkom!’ klonk van Dante.

 

 

 

 

Een nieuw natuurgedicht

Wilde tuin

We laten de tuin
zijn gang maar gaan

elk voorjaar een nieuw
patroon van blad en kleur

met hier en daar een
vleugje bloemengeur

soorten die elkaar zoeken
of juist ontvluchten

niet alles wat groeit en bloeit
verdraagt elkaar

dus laten we de tuin
zijn gang maar gaan

er moet al zoveel
in ’s mensen bestaan.

 

 

Is het eind van de ellende in zicht?

Coronamoe

De economie draait (deels) als een tierelier,
De mensen hebben echter geen plezier.

Ze snakken naar gezelligheid
En willen van de angst bevrijd

Eindelijk weer sjansen, dansen, zingen,
Hun geld uitgeven aan onnutte dingen,

Terug naar het leven van weleer!
Want ja… hoe was dat ook al weer?

 

 

Een actueel gedicht over de verkiezingskoorts...

Voor wie nog zweeft

 

Er valt weer meer te kiezen dan ons lief is.

Je krijgt er hoofd- en kiespijn van.
 

Je hoeft de moed niet te verliezen

Wie op zijn qui-vive is, stemt op Jan!
 

Het is wel even zoeken op het stembiljet.

Jan draagt als enige een pet

 

En bungelt ook hier ergens onderan…

 

 

 

 

(tekst: Leo Mesman, beeld: Marianne Schellekens)

 

 

 

 

 

 

Leo Mesman schreef een nieuw gedicht over de rare tijd waarin we nu leven:

 

Er was een tijd

 

Je gaf iemand een hand

En kreeg een hand retour.

Je gaf iemand een kus

En kreeg een kus terug.

 

Nu staan we, geheel onthand

En met vermomde mond,

Naar elkaar te gebaren

Op veilig gewaande afstand.

 

Het is raar en naar

En bijna niet te doen:

Elkaar handsfree begroeten

En liefhebben zonder zoen.

 

 

 

De redactie van CuBra feliciteert Leo Mesman met de eerste prijs van de landelijke Willem Wilmink Dichtwedstrijd voor zijn gedicht 'Winterverlangen'. Het gedicht heeft de vorm van een pantoum, een constructie die een grote technische vaardigheid vereist. De prijsuitreiking vond dit jaar vanwege de coronamaatregelen niet plaats in de bibliotheek van Almelo, maar op gepaste digitale afstand. Klik hier voor het juryverslag op YouTube.

 

Winterverlangen
(een pantoum)

 

Wat zou ik graag de schoonheid ervan zien:

Een winterlandschap zonder sneeuw en ijs.

Voor jongeren van nu geen punt misschien.

Ik ben nog van de vorige eeuw en grijs.

 

Een winterlandschap zonder sneeuw en ijs.

De climate change gooit alles in de war.

Ik ben nog van de vorige eeuw en grijs.

Mijn stellingname is wellicht wat star.

 

De climate change gooit alles in de war.

Wat er ook groeit: geen ijslaag op de sloot.

Mijn stellingname is wellicht wat star.

Elfstedentochten enkel nog per boot?

 

Wat er ook groeit: geen ijslaag op de sloot.

Voorbij lijkt het romantisch schaatsvermaak.

Elfstedentochten enkel nog per boot;

Of komt er nog een wending in de zaak?

 

Nooit koek en zopie meer, of snert met worst.

Voor jongeren van nu geen punt misschien.

Een ganse winter zonder strenge vorst:

Wat zou ik graag de schoonheid ervan zien.

 

 

Op 6 september van dit jaar werd Leo Mesman 70 jaar. Bij die gelegenheid gaf hij zijn naaste verwanten en vrienden een dichtbundel cadeau met 70 haiku's van mij. Hij deelt de bundel graag met de bezoekers van CuBra. Klik hier voor bundel.

 

Voor CuBra heeft Leo Mesman de volgende gedichten/bijdragen geselecteerd:

 

 

Als het mag

 

Ik schrijf een gedicht

als het mag

 

over honger

die onze overvloed en zelfs

ons genoeg in een teveel

doet verkeren

 

over geweld

dat gedoemd is te falen

waar zachte krachten

zullen zegevieren

 

over onrecht

dat als een veenbrand

over de wereld waart

en eens zal doven

 

over geloof

dat bergen kan verzetten

en gesmolten gletsjers

doen herrijzen

 

over hoop

die ons tegen beter weten in

blijft vergezellen en

weet te beklijven

 

over liefde

die we verlangen

en ontvangen maar

ook willen geven

 

schrijf ik een gedicht

als het mag.

 

 

 

 

 

 

 

 

Eindhoven tussen licht en donker

  

God sprak: ‘Er zij licht!’

en Philips vond de gloeilamp uit,

 

het oerproduct van Dutch Design

dat talloos velen brood en spelen bracht.

 

Zoals de kunsttempel voor de happy few

aan Van Abbe’s sigaren was te danken.

 

In de Catharinakerk wordt nog wel gebeden,

maar het biechten bij de Paters is voorgoed voorbij.

 

En ‘s nachts gonst de Lichtstad

van het profaan rumoer aan het Stratumseind.

 

 

 

 

Onweer

Begon het te onweren
Op een van die benauwde julidagen,

Kropen we als kind onder de tafel
Met de veilig overhangende tafelsprei,

Terwijl moeder met palmtak en wijwater
Het hele huis rondging om alle kamers te zegenen.

We telden de tijd tussen bliksemflits en donderslag
Om de afstand tot het gevaar te meten.

Was het onweer eenmaal voorbij, voelde het
Alsof de hemel zich weer verzoend had met de aarde.

De lucht was gezuiverd, de angst verdwenen.
We ademden vrij. 

 

 

 

 

Als ik een vogel was


Als ik een vogel was
Zou ik dan een mens willen zijn,
Of toch liever een ander wezen?

 

Vogels zien mensen meestal van boven:
Behaarde en kale, hele en halve reuzen
Die zich rusteloos door de straten voortbewegen,

 

Op eigen benen of op gewielde apparaten,
Geruisloos of met nare bijgeluiden,
Zelden pauzerend om naar vogelzang te luisteren,
Of om zelf een vrolijk lied te kwelen.

 

Behalve als de zon gaat schijnen:
Dan willen ze graag neerstrijken op een terras,
Waar ze, nippend van een kopje of glas,
Druk kwetteren met elkaar. Als vogels.

 

 

 

 

 

 

Eerste glimlach van de Lente

 

Terwijl de mensen hijgend hun

Onverkwikkelijke bezigheden najagen,

Verkneukelt Maart zich, de buien ten spijt,

En bereidt stiekem de lente voor.

 

Alles is nog in diepe rust,

Maar hij strijkt heimelijk kraagjes

En smeedt gouden knopjes

Voor de tere madeliefjes.

 

Pruikenmaker maart sluipt

Rond in boom- en wijngaard

En bepoedert de amandelboom met rijp

Met een kwast van zwanenveren

 

De natuur rust nog in haar bed,

Maar maart trekt de kale tuin in

En rijgt er de rozenknoppen

In hun korset van groen fluweel.

 

Terwijl hij melodieën componeert

En zachtjes voorfluit aan de merels,

Zaait hij sneeuwklokjes in de weiden

En viooltjes in de wouden.

 

Op de sterrenkers van de bron

Waaruit herten drinken, oren op scherp,

Beroert hij de zilveren meiklokjes

Met zijn onzichtbare hand.

 

In het gras plaatst hij voor jou

Rijprode aardbeien om te plukken

En vlecht een hoed van bladeren

Om je tegen de zon te beschermen.

 

Als zijn taak er eenmaal opzit

En zijn heerschappij ten einde loopt,

Draait hij zich om, op de drempel van april

En zegt: "Je kunt nu komen, Lente!"

 

Vertaling van het gedicht ‘Premier sourire du Printemps’

van de Franse dichter Théophile Gautier (1811-1872)

 

 

 

 

 

In de zomer van 2018 is verschenen de bundel 'Retour Nuenen'. Het is een bundel met gedichten en korte verhalen uitgebracht met jeugdherinneringen aan zijn geboortedorp Nuenen.

Voor meer (bestel)informatie gaat u naar de site van Leo Mesman

 

 

 

 

 

17-10-2017

Herfstlied

 

13-06-2017

Rook

 

20-03-2017

Genealogie

 

11-02-2017

Holland in februari

 

02-01-2017

'Stemadvies' voor 2017

 

04-12-2016

Verdwaald

 

08-11-2016

Gesproken gedichten, Leo Mesman leest 22 gedichten voor

 

04-11-2016

Ginkgo forever, een gesproken gedicht

 

29-10-2016

Verliefd, Leo spreekt zijn gedicht 'verliefd', over de plataan

 

08-08-2016

Ecce platanus

 

11-07-2016

Zondagochtend

 

03-05-2016

 

14-02-2016

Koeiengeluk

 

20-12-2015

Kerstmis

 

08-11-2015

Vincent's afscheid van Nuenen

 

21-09-2015

 

04-09-2015

Andere tijden - een krant vol poëzie ter gelegenheid van Leo's 65ste verjaardag

 

18-06-2015

Mulders

 

29-03-2015

The passion

 

05-01-2015

Een zoon van het Licht. Herinnering van een oud-misdienaar.

 

16-12-2014

Een echt nieuw jaar? 

 

09-11-2014

Download het Ebook met Haiku van Leo Mesman 

 

29-10-2014

15 aforismen  

 

26-07-2014

De oude mannen bij hun weerspiegeling op het water

 

16-06-2014

Er is geen terug

 

19-04-2014

Bomen

 

28-02-2014

Carnaval der dieren

 

14-02-2014

Liefde is dit (Valentijnsgedicht)

 

20-01-2014

Weblinks

 

09-12-2013

The origin of energy, complete dichtbundel i.s.m. fotograaf Jan Bom

 

12-11-2013

Cydonia oblonga

 

13-10-2013

Bossche Bol

 

01-09-2013

 

21-08-2013

 

12-05-2013

De zin van het leven

 

26-04-2013

Een nieuwe koning

 

12-03-2013

Over katten en vogels

 

10-02-2013

Februarilicht

 

20-01-2013

De Lance Opera

 

23-11-2012

Mijn moeder werd vandaag geen honderd

 

12-11-2012

Nieuwe bundel 'Soep koken in een sarcofaag', 50 lichte verzen

 

25-09-2012

 

22-04-2012

Treurwilg

 

06-04-2012

Ballade van een (vertwijfeld) katholiek

 

13-02-2012

Janusmaand

 

10-01-2012

Vader helpen

 

18-11-2011

November weer

 

05-11-2011

Lievelingsgetij

 

16-06-2011

Terug In Griekenland

 

21-04-2011

ZONDER LAND - ZONDER HOOP

 

24-02-2011

Us verlosser

 

03-02-2011

Leo Mesman oogst waardering bij de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd en meer

 

09-12-2010

IJsbloemen

 

18-11-2010

Mijn behoud

 

14-10-2010

Een herfsthaiku

 

02-09-2010

Vallende kastanjes

 

01-07-2010

Fruit

 

03-05-2010

Vakantie

 

29-04-2010

Een halve dief

 

01-04-2010

Afscheid van een biechtvader

 

04-03-2010

Jezus en zijn vrienden

 

04-02-2010

Leven versus dood

 

01-01-2010

Gedicht voor het tweede decennium

 

19-11-2009

Nieuwe dichtbundel 'Zomaar zestig' verschenen

 

18-06-2009

Een Haiku

 

23-04-2009

Werk

 

12-03-2009

Mussen hebben meer geluk
Op een naaktslak

 

12-02-2009

Valentijnsgedicht

 

15-01-2009

Sebastiaan superstar

 

25-12-2008

Kerstgedicht 2008

 

04-12-2008

Ode aan het brood

 

06-11-2008
Het Zuivelhuis (Leo Mesman) heeft twee sets poëziekaarten laten drukken. Deze sets zijn te bestellen op zijn literaire weblog. Klik hiervoor op bovenstaande link.

Op CuBra kunt u beide sets alvast in hun geheel bekijken:

 

18-09-2008

Najaarsochtend in de stad

 

11-09-2008

Spelen zonder J.

 

20-03-2008

Levenstijd

 

07-02-2008

Een goede raad

 

27-12-2007

Is dit het land?

 

01-11-2007

Sommigen

 

04-10-2007

Onbegonnen

 

13-09-2007

Nu nog

 

21-06-2007

Toch bijzonder

 

24-03-2007

Dromen, dromen

 

15-03-2007

Fijngevoelig

 

15-02-2007

Stoute vrouwen

 

18-01-2007

Sjtsji

 

19-12-2006

Kerstdroom

 

02-11-2006

Het tehuis

 

03-08-2006

Zomer 2006 (Een Haiku)

 

08-06-2006

Paradoxen

 

19-05-2006

Nacht van het gedicht 2006 Goirle

 

22-04-2006

Reve

25-12-2005, vijf 'dark'-verses
Noblesse

Sprookje
Grafschrift
Café crème
Echte liefde

 

03-08-2005, twee gedichten :
Dagmenu

Overgave

 

03-05-2005, twee gedichten over de lente:
Mei
De mensen hebben hun verlangens

 

08-01-2005, twee gedichten over vogels:
Een Rietgans
Gaaien

19-12-2004, een gedicht bestaande uit 9 zelfstandige Haiku's:
December aan Kroatië ’s kust

29-10-2004:
Vijf luchtige verzen over vogels:

Uit en over de bundel 'Blijf maar':
Gedicht 'Blijf maar!' uit de gelijknamige bundel van Leo Mesman
Bespreking van de bundel 'Blijf maar' door Nick J. Swarth

Een satirisch vers naar aanleiding van het verschijnen van Komrij's nieuwe bloemlezing:
Dichterszondag

Een gedicht bij de jaarwisseling van 2003 naar 2004:
Afscheid van 2003

Een gedicht bij het overlijden van Tilburgs burgemeester
In Memoriam Johan Stekelenburg

Uit "kraaien verjagen", 
("gedichten over Vincent"), uitgegeven door De Opwenteling in Eindhoven:
 
Bukkende boerenvrouwen

Twee gedichten eerder verschenen in het Brabants Dagblad
Wilde ganzen
Lege plek

Uit de bundel 'Vallend licht'
Beekvliet
Op bezoek
Ode
Vandaag
Aan zee

Langste dag
Alma
Barneveld
Nieuw

Gebed

Uit de bundel 'Als ik 50 word'
Twaalf
Aan een titaan
Aan mijn vader
Veranderd Nuenen

Leo Mesman (Nuenen, 1949) studeerde theologie in Nijmegen, woont in Utrecht en was werkzaam als beleidsmedewerker voor Centraal- en Oost-Europa bij FNV Mondiaal in Amsterdam tot najaar 2011. Publiceerde bij uitgeverij Fado Press in Tilburg, in samenwerking met de graficus Walter Kerkhofs, de bibliofiele gedichtenbundels: Het vergeten bestaan (1997) en Als ik 50 word (1999). In december 2001 verscheen de bundel Vallend licht, met foto’s van Ton Kamphof. Ook werden gedichten geplaatst in Leydraden, het Brabants Dagblad , Brabant Literair en Meander. Hij is lid van de vereniging TAALPODIUM Utrecht/Zeist. 

Daarna verschenen van zijn hand:

 

Blijf maar bij Uitg. Fado Press, Tilburg 2004

Zomaar zestig (2009) bij Fado Press

Verklaringen van liefde met fotografie van Jan Bom (2011) bij www.lulu.com

Soep koken in een sarcofaag (2012) bij www.Boekscout.nl



Boekomslag ontworpen door Walter Kerkhofs van de bundel
'Als ik 50 word' van Leo Mesman.